Molekula vode je dipol s negativnim polom prema kisikovu atomu
Kemijski polaritet je razdvajanje kemijskog naboja zbog kojeg nastaje kemijski dipol ili multipol cijele molekule ili jedne ili više njezinih skupina. Polarne molekule vrše interakciju putem dipol-dipol privlačenja ili vodikovih veza. Molekulski polaritet ovisi o razlici elektronegativnosti atoma u spoju i asimetriji strukture molekule. Polarnost utječe na brojna fizička svojstva poput površinske napetosti, topljivosti, i točaka vrelišta i tališta.
Polarnost kemijskih veza
U molekuli fluorovodika (HF) elektronegativniji atom (fluor) jače privlaći elektrone od vodika, pa se oko fluora pojavljuje negativniji naboj (crveno) nego oko vodika (plavo)
Ne privlače svi atomi elektrone jednakom silom. Iznos sile kojom pojedini atom privlači okolne elektrone naziva se elektronegativnost. Atomi visokih elektronegativnosti, poput fluora, kisika i dušika jače privlače elektrone od atoma s niskim vrijednostima elektronegativnosti. U kemijskoj vezi to dovodi do nejednake raspodjele elektrona između atoma, jer elektrone više privlači atom veče elektronegativnosti.
Zbog negativnog naboja elektrona, nejednaka podjela elektrona u kemijskoj vezi vodi do stvaranja električnog dipola odn. razdvajanja pozitivnog i negativnog naboja. Podjela naboja unutar takvih dipola često je manja od Elementarnog naboja, pa se često naziva i parcijalnim nabojem, te se koriste oznake δ+ (delta plus) i δ− (delta minus). Ove simbole su uveli Christopher Kelk Ingold i Edith Hilda Ingold 1926.[1][2] Dipolni moment veze može se izračunati množenjem količine raspodijeljenog naboja i udaljenošću među nabojima.
