Dźensa nałožujetej so za okcitanšćinu jenož dwě mjenje, mjenujcy occitan (husćišo wužiwane) a lenga d'òc. Tutej mjenje pojawištej so kónc 13. lětstotka, wonej stej wotwodźenej wot słowa òc (okcitansce haj), kotrež pak je wot łaćonskeho hoc wotwodźene. W srjedźowěku rozeznawachu so lenga d'òc abo okcitanšćina, lenga de si abo italšćina a lenga d'oïl abo francošćina (oïl je archaiska forma dźensnišeho francoskeho oui).
W zańdźenosći, wosebje pak we 18.-20. lětstotkach, wužiwaše so za okcitanšćinu tež mjeno prowensalšćina, někak wot lěta 1960 tuto słowo jenož prowensalsku narěč woznamjeni. Okcitanšćinu mjenowachu tež lemosinšćina (w 13. lětstotku) a gaskonšćina (w 16.-18. lětstotkach). Dźensa wužiwatej so tutej mjenje jenož za wodpowědowacej narěči okcitanšćiny.
W srjedźowěku židowscy wobydlerjo Okcitanskeje wučiwachu wosebitu rěč, kiž bě so z okcitanšćiny wuwiła. Tuta rěč rěka šuadit (שואדית) abo tež "židowska prowensalšćina", najstarše teksty w njej napisane pochadźeja z 11. lětstotka. Posledni znaty rěčnik šuadit běše francoski spisowaćel Armand Lunel (1892-1977).
Stawizny a status okcitanšćiny
Okcitanšćina wuwi so z ludoweje łaćonšćiny, kotruž běchu do wonych kónčin romske wójska w lětach 118-52 př. Chr. n. přinjesli. Proces romanizacije wjace lětstotkow traješe, Prowensalska a delni Lengadoc buštej zromanizowanej hižo w 1. lětstotku po Chr. n., někotre hórske kraje přiswojichu sej romanisku rěč hakle we 8. abo 9. lětstotku po Chrystusu. Dźěl baskiskeho rěčneho teritorija do dźensnišeho zromanizowany njebu.
Prěnje okcitanizmy namakamy we łaćonsce pisanych dokumentach z 9. lětstotka, prěnje ryzy okcitanske teksty pochadźeja z kónca 10. lětstotka. W srjedźowěku ocitanšćina jako dwórska rěč a tež rěč wědomostnikow a wuměłcow měješe jara wysoki prestiž.
We wukraju prestiž okcitanšćiny zwyšowaše twórba a skutkowanje troubadourow (okcitansce trobadors) w 12. a 13. lětstotkomaj. Jich rěč bě tež wulki italski basnik Dante Alighieri w něšto wjeršach sławneje Božeje komedije wužił: "Tan m'abellis vostre cortes deman, / qu'ieu no me puesc ni voill a vos cobrire. / Ieu sui Arnaut, que plor e vau cantan; / consiros vei la passada folor, / e vei jausen lo joi qu'esper, denan. / Ara vos prec, per aquella valor / que vos guida al som de l'escalina, / sovenha vos a temps de ma dolor!" (Dante, La divina Commedia, Purgatorio XXVI, 140-147).
Okcitansce prědowachu tež duchowni tak mjenowaneje katharskeje cyrkwje, kotruž romska katolska cyrkej za kecarsku sektu měješe. W lěće 1208 rozsudźi so bamž Innocenc III. přećiwo katharam křižerjow posłać. Sćěhowaše dołha wójna, kotraž za wuslědk měješe, zo w połójcy 13. lětstotka okcitanske teritorije Francoska wobknježi. Kónc 15. lětstotka (w sewjernych kónčinach mjenowanych Creissent hižo w 13. lětstotku) započa so w Okcitanskej francošćina jako rěč politiskeje a kulturneje elity rozšěrować. To bě započatk diglosije w Okcitanskej. W 16. lětstotku buštej tu jenož francošćina a italšćina jako hamtskej rěči připóznatej. W kraju Bearn pak wužiwaše so okcitanšćina w oficialnych dokumentach hač do časa Francoskeje rewolucije. Njedźiwajo na politisku situaciju wjetšina wobydlerjow dale okcitansce rěčeše, wosebje ludoweje woršty, ale těž wyše klasy tutu rěč zdźěla nałožowachu. Okcitanska literatura dale kćěješe.
Wurěkowanje okcitanšćiny
Wokale
a:
-a-, a- a à wurěkuje so [a].
-a na kóncu słowa, njeakcentowane wurěkuje so [ɔ].
Na sćěhowacych linkach podamy krótki, jara jednory zarys gramatiki načasneje okcitanšćiny na zakładźe lengadokskeje narěče.[1]
Substantiw (wěcownik)
Kaž we wjetšinje romaniskich rěčow (z wuwzaćom rumunšćiny a jej bliskich balkanskich romaniskich rěčow), ma tež okcitanski substantiw dwaj genusaj (maskulinum a femininum) a dwaj numerusaj (singular a plural). Plural substantiwow twori so z pomocu kóncowki –s, na př. paire – paires.
Před substantiwom zwjetša artikl steji, pak definitny, pak indefinitny.
Definitny artikl ma tute formy:
maskulinum
singular: lo, na př. lo paire
plural: los, na př. los paires
femininum
singular: la, na př. la maire
plural: las, na př. las maires
W singularje před wokalemi definitny artikl so eliduje: l’amic (m.), l’amiga (f.).
Indefinitny artikl ma sćěhowace formy:
maskulinum
singular: un, na př. un paire
plural: uns/unes (Indefinitny artikl wužiwa so w plurale jenož zrědka.)
femininum
singular: una, na př. una maire
plural: unas
Na rozdźěl wot srjedźowěkeje okcitanšćiny načasna rěč njeznaje kategoriju pada, wona jenož prepozicije (předłóžki) wužiwa: lo paire, del (= de + lo) paire, al (= a + lo) paire, pel (= per + lo) paire; w plurale pak los paires, dels (= de + los) paires, als (= a + los) paires, pels (= per + los) paires.
Adjektiw (kajkostnik)
ma tež wosebite formy za maskulinum/femininum a za singular/plural:
maskulinum
singular: escur
plural: escurs
femininum
singular: escura
plural: escuras
Stopnjowanje adjektiwow:
Pozitiw: escur
Komparatiw: mai escur
Superlatiw: lo mai escur
(Feminimum: escura, mai escura, la mai escura; plural: maskulinum: escurs, mai escurs, los mai escurs, femininum: escuras, mai escuras, las mai escuras)
Pronomen (naměstnik)
Personalne pronomeny (wosobowe naměstniki)
ieu (ja)
tu (ty)
el, ela (wón, wona)
nosautres m., nosautras f. (my)
vosautres m., vosautras f. (wy)
eles, elas (woni, wone)
Personalny pronomen jako subjekt a objekt
Subjekt
Direktny objekt
Indirektny objekt
ieu
me (m’)
me, a ieu
tu
te (t’)
te, a tu
el m.
lo (l’)
li, a el
ela
la (l’)
li, a ela
el n.
o
li, a el
(refleksiwne)
se
se, a el
nosautres, -as
nos
nos, a nosautres, -as
vosautres, -as
vos
vos, a vosautres, -as
eles
los
li/lor, a eles
elas
las
li/lor, a elas
(reflexiwne)
se
se, a se
Posesiwne pronomeny (přiswojowace naměstniki)
njeakcentowane
Singular
mon, ma (mój, moja)
ton, ta (twój, twoja)
son, sa (jeho, jeje)
nòstre, nòstra (naš, naša)
vòstre, vòstra (waš, waša)
lor (jich)
Plural
mos, mas (moji, moje)
tos, tas (twoji, twoje)
sos, sas (jeho, jeje)
nòstres, nòstras (naši, naše)
vòstres, vòstras (waši, waše)
lors (jich)
Přikłady: mon paire, ma filha, tos amics, vòstras amigas.
akcentowane
Singular
mieu; mieuna, miá (mój, moja)
tieu; tieuna, tiá (twój, twoja)
sieu; sieuna, siá (jeho, jeje)
nòstre, nòstra (naš, naša)
vòstre, vòstra (waš, waša)
lor (jich)
Plural
mieus; mieunas, miás (moji, moje)
tieus; tieunas, tiás (twoji, twoje)
sieus; sieunas, siás (jeho, jeje)
nòstres, nòstras (naši, naše)
vòstres, vòstras (waši, waše)
lors (jich)
Přikłady: Lo mieu fraire. (Mój bratr.) Gojat mieu! (Mój hólče!) Aquò’s mieu. (To je moje.)
Demonstratiwne pronomeny (pokazowace naměstniki)
bliska wěc abo wosoba
maskulinum
singular: aiceste/aqueste
plural: aicestes/aquestes
femininum
singular: aicesta/aquesta
plural: aicestas/aquestas
neutrum
singular/plural: eiçò/aiçò
daloka wěc abo wosoba
maskulinum
singular: aquel
plural: aqueles
femininum
singular: aquela
plural: aquelas
neutrum
singular/plural: aquò (aco)/ailò
Numeral (ličbnik)
Kardinalne numerale (zakładne ličbniki)
1 un, una
11 onze
21 vint-e-un
2 dos, doas
12 dotze
30 trenta
3 tres
13 tretze
40 quaranta
4 quatre
14 catòrze
50 cinquanta
5 cinc
15 quinze
60 seissanta
6 sièis
16 setze
70 setanta
7 sèt
17 dètz-e-sèt
80 quatre-vints, ochanta, ueitanta
8 uèch, uèit
18 dètz-e-uèch
90 nonanta
9 nòu
19 dètz-e-nòu
100 cent
10 dètz
20 vint
1000 mila, mil
Ordinalne numerale (rjadowe ličbniki)
1. primièr, primièra
2. segond, a
3. tèrç, a (tresen, a)
4. quart, a (quatren, a)
5. quint, a (cinquen, a)
6. seisen, a
7. seten, a
8. ochen, a (oiten, a)
9. noven, a
10. desen, a
11. onzen, a
12. dotzen, a
13. tretzen, a
14. catòrzen, a
15. quinzen, a
16. setzen, a
17. dètz-e-seten, a
18. dètz-e-ochen, a (dètz-e-oiten, a)
19. dètz-e-noven, a
20. vinten, a
100. centen, a
1000. milen, a
Werb (słowjeso)
Okcitanske werby dźěla so do třoch konjugacijow, werby 1. konjugacije maja w infinitiwje kóncowku –ar, werby 2. konjugacije kóncowku –ir a werby 3. konjugacije kóncowku –re, -er abo –e. Okcitanski werb ma štyri modusy (indikatiw, imperatiw, kondicional a konjunktiw) a wósom tempusow (prezens, passé composé/zestajeny preteritum, imperfekt, pluskwamperfekt, passé simple/jednory perfekt, passé antérieur, futur a futur antérieur).
Negacija twori so z pomocu pas: Parli pas occitan. (Njerěču okcitansce.)
Konjugacija werba cantar - indikatiw
prezens
passé composé
imperfekt
pluskwamperfekt
canti
ai cantat
cantavi
aviá(i) cantat
cantas
as cantat
cantaves
aviás cantat
canta
a cantat
cantava
aviá cantat
cantam
avèm cantat
cantàvem
aviàm cantat
cantatz
avètz cantat
cantàvetz
aviàtz cantat
cantan
an cantat
cantavan
avián cantat
passé simple
passé antérieur
futur
futur antérieur
cantèri
aguèri cantat
cantarai
aurai cantat
cantères
aguères cantat
cantaràs
auràs cantat
cantèt
aguèt cantat
cantarà
aurà cantat
cantèrem
aguèrem cantat
cantarem
aurem cantat
cantèretz
aguèretz cantat
cantaretz
auretz cantat
cantèron
aguèron cantat
cantaràn
auràn cantat
Konjugacija werba cantar - imperatiw
afirmatiwny
canta, cantem, cantatz
negatiwny
cantes pas, cantem pas, cantetz pas
Konjugacija werba cantar - kondicional
prezens
preteritum
cantariá(i)
auriá(i) cantat
cantariás
auriás cantat
cantariá
auriá cantat
cantariàm
auriàm cantat
cantariàtz
auriàtz cantat
cantarián
aurián cantat
Konjugacija werba cantar - konjunktiw
prezens
perfekt
imperfekt
pluskwamperfekt
cante
aja cantat
cantèssi
aguèssi cantat
cantes
ajas cantat
cantèsses
aguèsses cantat
cante
aja cantat
cantèsse
aguèsse cantat
cantem
ajam cantat
cantèssem
aguèssem cantat
cantetz
avjatz cantat
cantèssetz
aguèssetz cantat
canten
ajan cantat
cantèsson
aguèsson cantat
Particip werba cantar
prezens
preteritum
werbalny adjektiw
cantant
cantat, cantada, cantats, cantadas
cantador, cantadoira
Infinitiw werba cantar
prezens
preteritum
cantar
aver cantat
Kaž druhe romaniske rěče tež okcitanšćina ma wjele njeregularnych werbow. Njeregularne su napřikład werby aver (měć), èstre/èsser (być), far/faire (činić) a dr.
Přirunanje konjugacijow w někotrych romaniskich rěčach a we łaćonšćinje (indikatiw prezensa werba cantar)
okcitanšćina
katalanšćina
španišćina
francošćina
łaćonšćina
canti
canto
canto
je chante
canto
cantas
cantes
cantas
tu chantes
cantas
canta
canta
canta
il (elle) chante
cantat
cantam
cantem
cantamos
nous chantons
cantamus
cantatz
canteu
cantáis
vous chantez
cantatis
cantan
canten
cantan
ils (elles) chantent
cantant
Kodifikacija a prawopis
(Dalše wobdźěłanje sćěhuje!)
Okcitanske narěče
Rěčespytnik Pierre Bec (okcitansce Pèire Bèc) dźěli ocitanske narěče takle:[2]
(katalanšćina, kotraž bě so wot okcitanšćiny wotdźěliła)
Wot prowensalskeje narěče bě so šuaditšćina wotdźěliła.
PŘIRUNANJE SAMSNEHO TEKSTA W NĚKOTRYCH OKCITANSKICH NARĚČACH[4]
Lengadokska narěč
Un òme aviá pas que dos dròlles. Lo plus jove diguèt a son paire: “Es ora pèr ièu de me governar sol e d’aver d’argent; me cal poder partir e véser de païs. Despartissètz lo vòstre ben e donatz-me çò que devi aver.” – “O mon filh”, diguèt lo paire, “coma voldràs tu, “siás un marrit e seràs castigat.” Apuèi dubriguèt una tireta, despartiguèt lo sieu ben e ne faguèt doas parts.
Prowensalska narěč
Un òme aviá rèn que dos fius. Lo plus joine diguèt a son paire: “Es tèmps que fuga mon mèstre e qu’aga de sòus; fau que posca me’n anar e que vega de païs. Partatjatz vostre bèn e donatz-me çò que deve aver.” – “O mon fiu”, faguèt lo paire, “coma voudràs; siás un marrit e seràs punit.” E puèi dubriguèt un tirador, partatgèt son bèn e ne faguèt doas parts.
Gaskonska narěč
Un òme n’avèva pas que dus hilhs. Lo mès joen digoc a son pair: “Qu’ei temps que sia mon mèste e qu’aja argent; que cau que posca me’n anar e que veja païs. Partatjatz vòste ben e balhatz-me çò que devi aver.” – “Que òc, mon hilh”, digoc lo pair, “coma volhas; qu’és un maishant e que seràs punit.” Lavetz draubiscoc un tirador, que partatgèc son ben e que’n hascoc duas porcions.
Žórła
↑Gaston Bazalgues, L'occitan lèu-lèu e plan, Éditions - Disques OMNIVOX, Paris 1977
↑Pierre BEC, Manuel pratique d’occitan moderne, coll. Connaissance des langues, Paris, Picard 1973
↑Pierre BEC, Manuel pratique d’occitan moderne, coll. Connaissance des langues, Paris, Picard 1973
↑Pierre Bec, La Langue occitane, Que sais-je?, 1059, Paris, PUF 1973
Wotkazy
Lo Tresaur dau Felibritge Najwuznamniši słownik prowensalskeje narěče okcitanšćiny, awtor F. Mistral
Lexilogos Una colleccion interessanta de ligams, mas la concepcion de l'occitan i es pas totjorn fisabla.