Accentus (-us, m.)[1], quod nomen dictum est ab praefixu ad et nomine cantus [2], est modus pronuntiandorum verborum vel premendarum quarundam syllabarum.
Tres accentus qui inveniuntur in lingua Graeca sunt acutus ("quod acuat et erigat syllabam", secundum Isidorum, vide infra), gravis ("quod deprimat et deponat"), circumflexus ("qui de acuto et gravi constat").
In verbis Latinis quae de pluribus syllabis constant, accentus cadit in syllaba paenultima, cum paenultima longa est; secus cadit in syllaba antepaenultima.
Notae accentus linguae Latinae non scribuntur, Graecae autem antiquae scribi solent hoc modo:
- accentus acutus: ά
- accentus gravis: ὰ
- accentus circumflexus: ᾶ
Nexus externus
- Isidorus Hispalensis, Etymologiarum libri XX, liber primus, caput 18
Notae
- ↑ Ebbe Vilborg, Norstedts svensk-latinska ordbok, editio secunda, 2009.
- ↑ Cum praefixus figitur in principio verbis, vocalis "a" clauditur uno aut duobus tonibus.
