Lingua Chattisgarhi

Lingua Chattisgarhi छत्तिसगढ़ी seu छत्तीसगढ़ी
Taxinomia	Lingua Neoindica e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae
Locutores	17 500 000[1]
Sigla	1 —, 2 inc, 3 hne
Status publicus
Officialis	Chhattisgarh Indiae
Privata
Litterae	Traditio Chattisgarhi
Scriptura	Scriptura Devanagari
Procuratio
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae Linguae Indicae praecipuae

Lingua Chattisgarhi (Chattisagaṛhī seu Chattīsagaṛhī) ad Linguas Indicas e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae pertinet; interdum inter dialectos meridiorientales Hindi includitur. In India adhibetur, praecipue in civitate Chhattisgarh (anno 2000 instituta) ubi inter linguas officiales admittitur, etiamque in Madhya Pradesh, Bihar, Orissa. Dialecti huius linguae Surgujia, Sadri Korwa, Baigani (Baiga, Bega, Bhumia, Gowro), Binjhwari, Kalanga, Bhulia, Chhattisgarhi Proper, Kavardi, Khairagarhi recognoscuntur. Paucae exstant litterae in lingua Chattisgarhi scriptae, sed cantilenae et carmina multa e traditionibus popularibus audiuntur.

Experimentum est pro Vicipaedia in Lingua Chattisgarhi apud Incubatricem Vicimediorum

• De hac lingua apud Ethnologue
• Situs locutorum^{[nexus deficit]} apud Linguist List
• Situs discipulorum huius linguae

• चंद्रकुमार चंद्रकार [Candrakumār Candrakār], छत्तीसगढ़ी शब्दकोश । छत्तीसगढ़ी से हिंदी. Durga: Sri Prakasan, 2002
• चंद्रकुमार चंद्रकार [Candrakumār Candrakār], मानक छत्तीसगढ़ी व्याकरण. Raypur: Sataksi Prakashan, 2006
• J. B. Flueckiger, "Bhojali: Song, Goddess, Friend. A Chhattisgarhi Women's Oral Tradition" in Asian Folklore Studies vol. 42, no. 1 (1983) pp. 27-43