Tenor in musica est acutissimum vocum genus virile, supra vocem baritonii. Tenor tonos inter C octavo sub medio C (C3) et C octavo super medio C (C5) amplectitur. Grave extremum est fere B♭2 (duobus B♭ sub medio C); altum extremum, duobus F super medio C (F5).[1]
Tenor in polyphonia inter annos 1250 et 1500 nomen adeptus est a verbo tenendo, quod cantum firmum tenebat aut probabilius quod structuram harmonicamcontrapuncti tenebat. Saeculo XV vocem virilem ambitus definiti significare coepit.[2]