Vis (-is f.) sensu latissimo res efficiendi potestas sive inclinatio vel virtus vel coercitio est. Quare habemus enuntiata sicut vis comica (ut dixit Caesar de Terentio), id quod significat genius comicus; similiter, vis poetica dicitur, quae genius poeticus dicitur.[1] In physica autem Newtoniana, vis est axiomatica et magni momenti.
De huius nominis natura defectiva
Classica cum in lingua Latinanomen substantivumvis est defectivum quia caret duobus casibus, genitivo dativoque singulari, eis pro casibus tamen pluribus formis uti nos oportet, vel alii verbi formis eisdem casibus pro significatione similari. Hodie, autem, multi libri grammatici Latine, mediaevales mores secundum, vis formam esse genitivo singulari docent, dativo vi.
De vi physica
Isaaci Newtoni aetate et postea in physica, nomen vis posset esse: celeritas aut energia (vis viva), et massa (vis insita vel vis inertiae), acceleratio (vis acceleratrix) et, quam Newtonus ipse suo die nominavit, vis motrix. Quae hodie in physica principaliter notionem vis significat.
In Systemate Unitatium Internationali, virium unitas est Newtonium (symbolum N), sed more hodie saepe vis exprimitur in unitatibus chiliogrammatis. At vis est magnitudo vectoria quae non tantum contentionem habet Newtoniis expressam sed etiam originem (punctum in quod incumbit) et directionem et partem in quam versa tendit symboloque sagittae indicatam.
Etiam hodie nonnulli scientiae periti homines interdum verbo vis utuntur latissimo energiae seu potentiae sensu in locutionibus qualis vis electrica, vis nuclearis,vis thermica. Sed, physicae scientiae in contextu, hic usus est vitandus, ne vis Newtoniana cum vi energiae confundantur.
Usque ad saeculum XIX, biologivim vitae specialem esse putabant quae vis vitam biologicam efficit.[2] Post autem synthesis ureae anno 1828, evolutionisbiologicae1859 anno, et ADN1953 anno inventionem, biologi physicaeque plurimae dubitaverunt virium vitae existentiam. Esse vim vitae tam facile dicere possumus ADN et evolutionem.