Hermann Emil Louis Fischer FRS FRSE FCS (9 Oktober 1852 – 15 Julai 1919) merupakan seorang ahli kimia Jerman dan penerima Hadiah Nobel dalam Kimia pada 1902. Beliau menemui esterifikasi Fischer. Beliau juga membangunkan unjuran Fischer, cara simbol untuk melukis atom karbon asimetrik. Beliau tidak pernah menggunakan namanya yang pertama, dan dikenali sepanjang hidupnya hanya sebagai Emil Fischer.[2][3][4][5]
Tahun-tahun awal
Fischer dilahirkan di Euskirchen, Cologne, anak Laurenz Fischer, seorang ahli perniagaan, dan isterinya Julie Poensgen. Selepas menamatkan pengajian, beliau ingin mengkaji sains semula jadi, tetapi bapanya memaksa beliau untuk bekerja dalam perniagaan keluarga sehingga menentukan bahawa anaknya tidak sesuai. Fischer kemudian menghadiri Universiti Bonn pada tahun 1871, tetapi beralih ke Universiti Strasbourg pada tahun 1872. Beliau memperoleh kedoktoran pada tahun 1874 di bawah Adolf von Baeyer dengan kajiannya terhadap phthalein dan telah dilantik sebagai jawatan di universiti.
Penyelidikan
Fischer terkenal kerana kerjanya pada gula: antara kerja lain, sintesis organik D - (+) - glukosa[6] dan purin (termasuk sintesis pertama kafein).
Fischer juga berperanan dalam penemuan barbiturat, satu kelas ubat penenang yang digunakan untuk insomnia, epilepsi, kegelisahan, dan anestesia. Bersama doktor Josef von Mering, beliau membantu melancarkan sedatif barbiturate pertama, barbantik, pada tahun 1904.[7]
Rujukan
Pautan luar
|
|---|
| 1901–1925 | | |
|---|
| 1926–1950 | |
|---|
| 1951–1975 | |
|---|
| 1976–2000 | |
|---|
| 2001–kini | |
|---|
