Jihad fi sabilillah (Arab: جهاد فِي سَبِيلِ اللَّهِ) ditakrifkan sebagai pengerahan kekuatan untuk memerangi musuh dalam rangka meninggikan kalimat Allah; dengan peperangan terus di medan pertempuran ataupun memberikan bantuan kewangan, logistik, bahkan pandangan dalam strategi dan taktik memenangkan pertempuran, termasuk memberikan pidato yang membakar semangat para mujahidin agar siap menyongsong kemenangan atau mati syahid.
Hukum-hukum berkaitan dengan peperangan yang sering dikenal dengan istilah jihad fi sabilillah untuk melindungi dakwah Islam serta kehormatan, harta, jiwa, dan kaum Muslimin.
Tujuan jihad fi sabilillah
Tujuan Jihad fi sabilillah agar Islam dikembangkan dan hendaklah dimenangkan ke atas semua agama.
Dan perangilah mereka sehingga tidak ada lagi fitnah dan (sehingga) menjadilah agama itu semata-mata kerana Allah. Kemudian jika mereka berhenti maka tidaklah ada permusuhan lagi melainkan terhadap orang-orang yang zalim. (Surah Al-Baqarah, ayat 193).
Seruan jihad fi sabilillah
Dalam sejarah Islam, seruan Jihad fi sabilillah telah banyak dilakukan seperti pembukaan Azerbaijan, Rom, Parsi dan banyak lagi.
Bila tentera Daulah Islam meneroka kawasan baru, ia tidak dinamakan menakluk, tetapi membebaskan tempat tersebut. Ini kerana hanya Islam sahaja lah agama yang benar. Bila ramai masuk Islam disebabkan penerokaan tsb, bermakna mereka telah membebaskan diri mereka daripada kesesatan.
Seruan Jihad fi sabilillah hanya boleh dilakukan oleh Amirul Jihad (Ketua Turus Angkatan Tentera Daulah Islam). Mencontohi Rasulullah, Amirul Jihad Daulah Islam di Madinah yang menyeru Jihad fi sabilillah dan memerangi Bani Quraizah yang telah khianat ketika Perang Ahzab
Lihat juga
