Pengurusan HIV/AIDS biasanya termasuk penggunaan pelbagai ubat antiretroviral dalam usaha untuk mengendalikan jangkitan HIV. Terdapat beberapa kelas agen antiretroviral yang bertindak pada peringkat yang berlainan dalam kitaran hayat HIV. Penggunaan pelbagai ubat yang bertindak pada sasaran virus yang berbeza dikenali sebagai terapi antiretroviral yang sangat aktif (HAART). HAART mengurangkan jumlah beban pesakit HIV, mengekalkan fungsi sistem imun, dan mencegah jangkitan oportunis yang sering menyebabkan kematian.[1] HAART juga menghalang penghantaran HIV antara pasangan seks dan pasangan seks serodiscordant sama selagi pasangan HIV-positif mengekalkan muatan virus tidak dapat dikesan.[2]
Rawatan telah berjaya sehingga di banyak tempat di dunia, HIV telah menjadi keadaan kronik di mana perkembangan AIDS semakin jarang berlaku. Anthony Fauci, ketua Institut Alergi dan Penyakit Berjangkit Institut Kebangsaan Amerika Syarikat, telah menulis, "Dengan tindakan kolektif dan tegas sekarang dan komitmen yang mantap untuk tahun-tahun yang akan datang, generasi bebas AIDS memang dapat dicapai." Dalam kertas yang sama, beliau menyatakan bahawa kira-kira 700,000 nyawa telah diselamatkan pada tahun 2010 sahaja oleh terapi antiretroviral.[3] Ulasan lain dalam The Lancet berkata, "Daripada menangani komplikasi akut dan berpotensi mengancam nyawa, klinik kini dihadapkan dengan menguruskan penyakit kronik yang jika tiada penyembuhan akan berterusan selama beberapa dekad."[4]
Jabatan Kesihatan Jabatan Kesihatan dan Perkhidmatan Masyarakat Amerika Syarikat dan Pertubuhan Kesihatan Sedunia[5] mencadangkan rawatan rawatan antiretroviral kepada semua pesakit HIV.[6] Oleh kerana kerumitan memilih dan mengikuti rejimen, potensi untuk kesan sampingan, dan kepentingan mengambil ubat secara berkala untuk mencegah penentangan virus, organisasi sedemikian menekankan pentingnya melibatkan pesakit dalam pilihan terapi dan mengesyorkan menganalisis risiko dan manfaat yang berpotensi.[6]
Pertubuhan Kesihatan Sedunia telah menentukan kesihatan lebih daripada ketiadaan penyakit. Atas sebab ini, ramai penyelidik telah mendedikasikan kerja mereka untuk lebih memahami kesan stigma yang berkaitan dengan HIV, halangan yang dibuat untuk campur tangan rawatan, dan cara-cara di mana halangan-halangan tersebut boleh dielakkan.[7][8]
Rujukan
Pautan luar
