Perumian Kunrei-shiki (Jepun: 訓令式ローマ字code: ja is deprecated , Hepburn: Kunrei-shiki rōmaji) ialah sistem perumian tertib-Kabinet untuk menyalin bahasa Jepun ke dalam abjad Latin. Namanya diterjemahkan sebagai Kunreisiki rômazi dalam sistem itu sendiri. Kunrei-shiki kadangkala dikenali sebagai sistem Monbushō dalam bahasa Inggeris kerana ia diajar dalam kurikulum sekolah rendah yang diluluskan oleh Monbushō. ISO telah menyeragamkan Kunrei-shiki, di bawah ISO 3602.
Kunrei-shiki adalah berdasarkan perumian Nihon-shiki yang lebih lama, yang telah diubah suai untuk bahasa Jepun piawai moden. Sebagai contoh, perkataan かなづかい, dirumikan kanadukai dalam Nihon-shiki, disebut kanazukai dalam bahasa Jepun moden piawai dan dirumikan sedemikian dalam Kunrei-shiki. Sistem ini bersaing dengan sistem perumian Hepburn yang lebih lama, yang telah dipromosikan oleh SCAP semasa pendudukan Bersekutu di Jepun, selepas Perang Dunia II.
Sejarah
Sebelum Perang Dunia II, terdapat konflik politik antara penyokong perumian Hepburn dan penyokong perumian Nihon-shiki. Pada tahun 1930, sebuah lembaga penyiasat, di bawah naungan Menteri Pendidikan, telah ditubuhkan untuk menentukan sistem perumian yang baik. Tentera meningkatkan kawalannya ke atas kerajaan awam di Empayar Jepun berikutan Insiden 26 Februari pada tahun 1936, dan kerajaan nasionalistik, ketenteraan ini, melalui perintah kabinet (訓令 kunrei),[1] mengumumkan pada 21 September 1937 bahawa bentuk Nihon-shiki yang diubah suai akan diterima pakai secara rasmi sebagai Kunrei-shiki.[2] Bentuk pada masa itu berbeza sedikit daripada bentuk moden.[3] Pada asalnya, sistem itu dipanggil sistem Kokutei (国定, dibenarkan kerajaan).[2]
Kerajaan Jepun yang dikawal tentera secara beransur-ansur memperkenalkan Kunrei-shiki, yang muncul dalam pendidikan menengah, pada papan tanda stesen kereta api, pada carta nautika, dan pada skala 1:1,000,000 Peta Antarabangsa Dunia.[4] Kerajaan tentera, yang telah mengetuai Empayar ke dalam Perang China-Jepun Kedua dan Perang Dunia II, terus mengawal perumian bahasa tersebut, seperti menggunakan Kunrei-shiki dalam risalah pelancongannya.[5] Di Jepun, beberapa penggunaan Nihon-shiki dan Hepburn Diubah Suai kekal, kerana sesetengah individu menyokong penggunaan sistem tersebut.[4]
Selepas kerajaan Jepun imperialistik dikalahkan pada tahun 1945, Jeneral Douglas MacArthur, Komander Tertinggi untuk Kuasa Bersekutu (SCAP), mengeluarkan arahan, bertarikh 3 September 1945, yang menyatakan bahawa Hepburn Diubah Suai adalah kaedah untuk menyalin nama Jepun. Beberapa editorial yang dicetak dalam akhbar Jepun menyokong untuk hanya menggunakan Hepburn.[6] Penyokong Hepburn mengecam penyokong pro-Kunrei-shiki dan pro-Nihon-shiki kepada pejabat SCAP[7] dengan menuduh mereka sebagai tentera yang tidak aktif[6] dan bekerjasama dengan tentera. Unger berkata bahawa sifat Kunrei-shiki membawa kepada "kemarahan terpendam" oleh penyokong Hepburn.[7] Semasa tempoh selepas perang, beberapa pendidik dan sarjana cuba memperkenalkan huruf rumi sebagai alat pengajaran dan kemungkinan kemudian menggantikan kanji. Walau bagaimanapun, Kunrei-shiki mempunyai persatuan dengan ketenteraan Jepun, dan pendudukan AS enggan mempromosikannya.[5] Pada 9 Disember 1954, kerajaan Jepun mengesahkan semula Kunrei-shiki sebagai sistem rasminya[2] tetapi dengan sedikit pengubahsuaian.[8]Eleanor Jorden, seorang ahli bahasa Amerika, membuat buku teks dengan versi Kunrei-shiki yang diubah suai, yang digunakan pada tahun 1960-an dalam kursus yang diberikan kepada diplomat AS. Penggunaan bukunya tidak mengubah keraguan kerajaan AS untuk menggunakan Kunrei-shiki.[5]
Sehingga 1974, menurut Institut Tinjauan Geografi (kini Pihak Berkuasa Maklumat Geospatial Jepun), Kunrei-shiki telah digunakan untuk peta topografi, dan Hepburn yang Diubahsuai digunakan untuk peta geologi dan carta aeronautik.[9]
Walaupun ia mempunyai pengiktirafan rasmi, Jepun biasanya memilih antara Nihon-shiki/Kunrei-shiki dan Hepburn untuk sebarang situasi tertentu. Walau bagaimanapun, kerajaan Jepun secara umumnya menggunakan Hepburn, terutamanya untuk pasport,[10] papan tanda jalan,[10] dan papan tanda kereta api.[11] Kebanyakan penerbitan Barat juga, dan semua akhbar berbahasa Inggeris menggunakan beberapa bentuk Hepburn.[12]
J. Marshall Unger, pengarang Literacy and Script Reform in Occupation Japan: Reading between the Lines, berkata bahawa penyokong Hepburn "dengan maklumnya" percaya bahawa "kompromi" Kunrei-shiki tidak adil kerana kehadiran "ejaan yang tidak kelihatan bahasa Inggeris" yang telah ditentang oleh penyokong Hepburn yang Diubahsuai.[7] Andrew Horvat, pengarang Japanese Beyond Words: How to Walk and Talk Like a Native Speaker, berhujah bahawa "dengan memaksa penutur bukan asli bahasa Jepun tanpa niat untuk mempelajari bahasa itu untuk mematuhi sistem yang ditujukan untuk mereka yang mempunyai sedikit penguasaan bahasa Jepun, kerajaan memberikan gambaran pengurusan bahasa yang tidak bertoleransi yang akan membawa akibat buruk di kemudian hari."[5] Oleh kerana Kunrei-shiki berdasarkan fonologi Jepun dan bukannya realisasi fonetik sebenar, ia boleh menyebabkan penutur bukan asli menyebut perkataan dengan salah. John Hinds, pengarang Japanese: Descriptive Grammar, menyifatkan perkara itu sebagai "kelemahan utama."[13] Walau bagaimanapun, perlu diingatkan bahawa perkataan yang ditulis dengan sistem Hepburn sering disebut juga secara salah; contohnya, walaupun bahasa Inggeris mempunyai bunyi [i] bahasa Jepun, dalam bahasa Inggeris ia jarang ditulis sebagai 'i', yang menimbulkan tanggapan bahawa 'i' sepatutnya mewakili [ɪ] — oleh itu [çiɾa̠ɡa̠na̠] menjadi [hɪɹəɡænə] dalam bahasa Inggeris dan bukannya [hiɹəɡænə]. Lebih-lebih lagi, sedangkan perumian Hepburn adalah berpaksikan bahasa Inggeris dan oleh itu tidak banyak membantu penutur bahasa selain bahasa Inggeris, Kunrei-shiki mengelakkan masalah ini dengan tidak menyesuaikan diri dengan piawaian ortografik mana-mana bahasa tertentu dalam tempat pertama dan sebaliknya hanya mengambil kira morfologi bahasa yang dimaksudkan untuk diwakilinya.
Komplikasi tambahan muncul dengan kombinasi kana yang lebih baharu seperti ティーム (チーム) team. Di Hepburn, mereka akan dibezakan sebagai bunyi yang berbeza dan masing-masing diwakili sebagai tīmu dan chīmu. Itu memberikan petunjuk yang lebih baik tentang sebutan bahasa Inggeris. Bagi sesetengah penutur bahasa Jepun, bagaimanapun, bunyi ティ "ti" dan チ "chi" adalah fonem yang sama; kedua-duanya diwakili dalam Kunrei-shiki sebagai tîmu. Komplikasi sedemikian mungkin mengelirukan mereka yang tidak mengetahui fonologi Jepun dengan baik. Penggunaan apostrof (t'îmu), yang kelihatan dalam Wāpuro rōmaji, mungkin penyelesaian yang mungkin.
Hari ini, pengguna utama Kunrei-shiki adalah penutur asli bahasa Jepun, terutamanya di Jepun, dan ahli bahasa yang mempelajari bahasa Jepun. Kelebihan utama Kunrei-shiki ialah ia dapat menggambarkan tatabahasa Jepun dengan lebih baik, kerana Hepburn memberikan gambaran konjugasi tertentu adalah tidak teratur (lihat jadual, kanan).[14] Masalah Hepburn yang paling serius dalam konteks ini ialah ia mungkin mengubah stem dari kata kerja, yang tidak dicerminkan dalam morfologi yang mendasari bahasa tersebut. Satu buku teks pengenalan yang terkenal untuk penutur bahasa Inggeris, Japanese: The Spoken Language oleh Eleanor Jorden, menggunakan perumian JSLnya, sebuah sistem yang sangat dipengaruhi oleh Kunrei-shiki dalam kepatuhannya kepada fonologi Jepun, tetapi ia disesuaikan untuk mengajar sebutan yang betul bagi fonem Jepun.
^ abcdHorvat, Andrew. "The Romaji (Roomaji) Conundrum." (Archive) – Excerpt from Horvat's book: Japanese Beyond Words: How to Walk and Talk Like a Native Speaker. Hosted at the David See-Chai Lam Centre for International Communication of Simon Fraser University. Dicapai pada 13 Mei 2013.
^Geographical Survey Institute (1974). Bulletin of the Geographical Survey Institute. m/s. 22. As reported at the Second Conference, the writing of geographical names in Roman letters in Japan comes in two types — Kunrei Siki (system adopted under a Cabinet ordinance) and Syûsei Hebon Siki (Modified Hepburn System). Kunrei Siki is used for topographical maps, whereas Syûsei Hebon Siki is in use for aeronautical charts and geological maps.
^Powers, John. "Japanese Names", The Indexer Vol. 26 No. 2 Jun 2008. "It [Hepburn] can be considered the norm as, in slightly modified form, it is followed by the great majority of Western publications and by all English-language newspapers."
^Hinds, John (1986). Japanese: Descriptive Grammar. Croom Helm. ISBN0-7099-3733-4. LCCN86006372. The major disadvantage of this system (Kunrei-shiki) is that there is a tendency for nonnative speakers of Japanese to pronounce certain forms incorrectly.
^Hinds, John (1986). Japanese: Descriptive Grammar. Croom Helm. ISBN0-7099-3733-4. LCCN86006372. The major advantage of kunrei-shiki is that inflectional endings are seen to be more regular.
Pautan luar
Horvat, Andrew. "The Romaji (Roomaji) Conundrum." (Archive) – Petikan dari buku Horvat: Japanese Beyond Words: How to Walk and Talk Like a Native Speaker. Dihoskan di Pusat Komunikasi Antarabangsa David See-Chai Lam Universiti Simon Fraser.