All fröh hett Hektor Märken un Gelegenheitsdichtungen verfaat. Etwa af 1842 fung he an, hoochdüütsch Gedichte in de Tietschriften „Frisia“ un „Ostfriesisches Unterhaltungsbuch“ ruttobringen. 1848 wiels de börgerlich Revolutschoon geev Hektor de politisch-satirische Tietschrift „Der Vagabund“ heruut. 1849 hett he Dornum verlaaten. Dat Leed In Oostfreesland is’t am besten entstunn, as he sück 1850 eenig Week in Dernau an der Ahr uphollen dee.
In' Oktober 1850 is Hektor in Nürnbarg indrapen, wo he tonächst twee Johr lang leev un dat Abitur nahhollen dee. Denn störrt he in en Krise, de to en Sülvstmordversöök enn' dee. Up Anraden vun Früenden hett he den Wahnoort wessel un gung in' Mai 1852 nah München, wo he dat Studium vun oltdüütsch un oltnordisch Spraaken upnehm. De Dokterprüfung in dat Fack Germanistik hett he in dat Johr 1856 afleggt.
1857 wurr Hektor Mitarbeiter vun dat Germanisches Natschonalmuseum in Nürnbarg. Bit to sien Dood hett he ünner annern an de Tietschrift „Die deutschen Mundarten“ mitarbeit, de eenmal in’ Maand rutkommen dee. An’ 31. Januar 1874 is he storven un funn sien letzte Ruhestäe up den Rochus-Karkhoff in Nürnbarg.
Warken (Utwahl)
Lieder aus Schilda, Leer 1978 (unverännert Nahdruck vun de Utgaav Hamborg 1847 mit en Bibliographie in’ Anhang)
Harm Düllwuttel un all, wat mehr is, 2. Uplaag, Leer 1972 (nee herutgeven vun W. van Ness; unverännert Nahdruck vun de 2. Uplaag Emden 1906)
Der Vagabund, Leer o.J.
Literatur
Joachim Böger: Enno Wilhelm Hektor – Vagabund und Bürgerschreck. In: Niedersachsen. Zeitschrift für Heimat und Kultur. Jg. 98 (1998), H. 2, S. 79-81. ISSN 0176-3385.
