Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

32e regering van Israël

32e regering
Kabinet–Netanyahu II
Kabinet in Israël Vlag van Israël
32e regering van Israël
Premier Benjamin Netanyahu (Likoed)
Partij(en) 31 maart 2009 – 18 jan. 2011
Likoed
Yisrael Beiteinu
Arbeidspartij (tot 18 jan. 2011)
Shas
Verenigd Thora-Jodendom
Het Joodse Huis

18 jan. 2011 – 8 mei 2012
Likoed
Yisrael Beiteinu
Onafhankelijke Partij
Shas
Verenigd Thora-Jodendom
Het Joodse Huis


8 mei 2012 – 18 maart 2013
Likoed
Kadima (tot 18 juli 2012)
Yisrael Beiteinu
Onafhankelijke Partij
Shas
Verenigd Thora-Jodendom
Het Joodse Huis

Politieke kleur 31 maart 2009 – 18 jan. 2011
Liberaal-ConservatiefSociaaldemocratischNationalistischZionistisch
(Grote coalitie/Centrum)

18 jan. 2011 – 18 maart 2013
Liberaal-ConservatiefSociaal-LiberaalNationalistischZionistisch
(Grote coalitie/Centrum)

2009–2013
Start 31 maart 2009
Demissionair 22 januari 2013
Eind 18 maart 2013
Voorganger 31e regering
Opvolger 33e regering
Staatshoofd Shimon Peres
Website Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Politiek
Politiek in Israël
Emblem of Israel.svg

Politiek van Israël



President (lijst)
Yitzhak Herzog

Premier (lijst)
Benjamin Netanyahu


Knesset (lijst)

Voorzitter
Amir Ohana


Regering
Kabinet–Netanyahu VI

Ministers
Buitenlandse Zaken (lijst)
Eli Cohen

Binnenlandse Zaken (lijst)
Aryeh Deri

Defensie (lijst)
Yoav Galant

Financiën (lijst)
Bezalel Smotrich

Justitie (lijst)
Yariv Levin

Economie (lijst)
Nir Barkat


Politieke partijen


Verkiezingen
Parlement
20222026
President
20212028


Bestuurlijke indeling
Gemeenteraad
Lokale raad
Regionale raad


Wet op de Terugkeer


Arabisch-Israëlisch conflict

De 32e regering (ook bekend als het kabinet–Netanyahu II) was de uitvoerende macht van de Staat Israël van 31 maart 2009 tot 18 maart 2013. Premier Benjamin Netanyahu (Likoed) stond aan het hoofd van een coalitie van Likoed, Yisrael Beiteinu, de Arbeidspartij, Shas, Verenigd Thora-Jodendom en Het Joodse Huis.

Totstandkoming en verloop

De verkiezingen van februari 2009 hadden Likoed een zeer forse zetelwinst en de tweede plaats opgeleverd. In tegenstelling tot wat in Israël gebruikelijk is, gaf president Shimon Peres aan Likoed-leider Benjamin Netanyahu de formatie-opdracht. Deze wilde aanvankelijk een regering van nationale eenheid met Kadima en de Arbeidspartij vormen, maar Kadima-leidster Tzipi Livni - de winnaar van de verkiezingen - wenste geen minister onder Netanyahu te zijn en is in tegenstelling tot hem een voorstander van de vestiging van een onafhankelijke Palestijnse staat.

Vervolgens zocht Netanyahu ter rechterzijde naar coalitiepartners. Om te voorkomen dat zijn regering een te rechtse (dat wil zeggen nationalistische) signatuur zou krijgen, hetgeen tot problemen met de internationale gemeenschap en met name met de Verenigde Staten zou kunnen leiden, trachtte hij ook de linkse Arbeidspartij aan zijn regering in spe te binden, hetgeen hem gelukte doordat zittend Defensie-minister annex Arbeidspartij-leider Ehud Barak graag verder wilde regeren. Een aanzienlijk deel van Baraks partij was met deze regeringsdeelname echter niet ingenomen.

Uiteindelijk kwam er een (religieus-)rechts kabinet met een aanvankelijk linkse rand tot stand dat oorspronkelijk over 69 van de 120 zetels in de 18e Knesset kon beschikken. Op 1 april 2009 werd Verenigd Thora-jodendom (Engelse afkorting: UTJ) in de regering opgenomen waarmee de coalitie met vijf zetels werd uitgebreid. Op 6 april kreeg UTJ twee staatssecretariaten, één van onderwijs en één van volksgezondheid. Op 17 januari 2011 stapte de Arbeidspartij vanwege de rechtse koers van het kabinet uit de regering. Partijleider Ehud Barak kon zich daar niet in vinden en stapte met vier andere Knessetleden uit zijn partij, richtte een nieuwe op - Onafhankelijkheid - en bleef met deze partij deel uitmaken van de regering. In 2012 nam ook Kadima van 8 mei tot 17 juli deel aan de regering.

De regering telde 37 bewindslieden: 30 ministers en 7 staatssecretarissen. Hiermee is dit het grootste kabinet dat Israël ooit heeft gekend.[1][2][3]

Deelnemende partijen

De volgende politieke partijen waren in de 32e regering vertegenwoordigd:

Politieke partij Ideologische richting Regerings-
posten
Ministers Staatssecr. Knesset-
zetels
Likoed centrumrechts 17 14 3 27
Jisrael Beeténoe rechts-nationalistisch 6 5-1=4 1 15
Shas religieus-populistisch 5 4 1 11
Het Joodse Huis religieus-zionistisch en rechts-nationalistisch 1 1 0 7 (oorspronkelijk 3)
Verenigd Thora-jodendom religieus-rechts 2 0 2 5
Onafhankelijkheid afsplitsing van de Arbeidspartij 4 4 0 5
Partijloos 1 1 0 0
Totaal 39-1=38 30-1=29 9 70 (oorspronkelijk 66)
Arbeidspartij centrumlinks 7 5 2 8 (oorspronkelijk 13)
Premier Benjamin Netanyahu en president van de Verenigde Staten Barack Obama in de Oval Office tijdens een bezoek aan het Witte Huis op 18 mei 2009.
Minister-president van Nederland Mark Rutte en premier Benjamin Netanyahu tijdens een bezoek aan het Catshuis op 19 januari 2012.

Ambtsbekleders

De namen staan weergegeven zoals de Engelstalige website van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken deze schrijft. De nummering weerspiegelt de volgorde die het ministerie hanteert.[4]

Ambtsbekleder Functie Ambtstermijn Partij
Benjamin Netanyahu Benjamin
Netanyahu

בִּנְיָמִין נְתַנְיָהוּ
(1949)
Premier 31 maart 2009 heden
[5]
Likoed
Minister van
Volksgezondheid
18 maart 2013
Minister voor
Economische
Betrekkingen
Minister voor
Sociale Gelijkheid
en Seniorenzaken
Minister van
Buitenlandse Zaken
18 december 2012 11 november 2013
[5]
Avigdor Lieberman Avigdor
Lieberman

אֲבִיגְדוֹר לִיבֶּרְמָן
(1958)
Vicepremier 31 maart 2009 18 december 2012
[6]
Yisrael Beiteinu
Minister van
Buitenlandse Zaken
Ehud Barak Rav Aluf
Ehud Barak
אֵהוּד בָּרָק
(1942)
Vicepremier 18 juni 2007
[7]
18 maart 2013 Arbeidspartij
(2007–11)
Onafhankelijke
Partij

(2011–13)
Minister van
Defensie
Eli Yishai Eli Yishai
אליהו אלי
(1962)
Vicepremier 4 mei 2006
[7]
18 maart 2013 Shas
Minister van
Binnenlandse Zaken
31 maart 2009
Moshe Ya'alon Rav Aluf
Moshe Ya'alon
משה יעלון
(1950)
Vicepremier 31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Minister van
Strategische Zaken
Dan Meridor Dan Meridor
דן מרידור
(1947)
Vicepremier 31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Minister van
Inlichtingenzaken
Silvan Shalom Silvan Shalom
ציון סילבן
(1958)
Vicepremier 31 maart 2009 14 mei 2015
[5]
Likoed
Minister van
Regionale
Samenwerking
Minister voor
Ontwikkeling van de
Negev en Galilea
Shaul Mofaz Rav Aluf
Shaul Mofaz
שאול מופז
(1948)
Vicepremier 8 mei 2012 18 juli 2012
[6]
Kadima
Minister
zonder portefeuille
(Defensie Beleid)
Yuval Steinitz Yuval Steinitz
יובל שטייניץ
(1958)
Minister van
Financiën
31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Yaakov Neeman Yaakov Neeman
יעקב נאמן
(1939–2017)
Minister van
Justitie
31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Benjamin Ben-Eliezer Benjamin
Ben-Eliezer

בנימין בן אליעזר
(1936–2016)
Minister van
Economie
31 maart 2009 18 januari 2011
[6]
Arbeidspartij
Shalom Simhon Shalom Simhon
שלום שמחון
(1956)
18 januari 2011 23 januari 2013
[6]
Onafhankelijke
Partij
Naftali Bennett
נפתלי בנט
(1972)
23 januari 2013 14 mei 2015
[5]
Het Joodse Huis
Yitzhak Herzog Yitzhak Herzog
אֶהוּד אוֹלְמֶרְט
(1960)
Minister van
Arbeid en
Sociale Zaken
21 maart 2007
[7]
17 januari 2011
[6]
Arbeidspartij
Moshe Kahlon Moshe Kahlon
מֹשֶׁה כַּחְלוֹן
(1960)
17 januari 2011 18 maart 2013 Likoed
Minister van
Communicatie
31 maart 2009
Gideon Sa'ar Gideon Sa'ar
גִּדְעוֹן סַעַר
(1966)
Minister van
Onderwijs
31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Yisrael Katz Yisrael Katz
יִשְׂרָאֵל כַּץ
(1955)
Minister van
Vervoer
31 maart 2009 17 juni 2019
[5]
Likoed
Shalom Simhon Shalom Simhon
שלום שמחון
(1956)
Minister van
Landbouw
4 mei 2006
[7]
18 januari 2011
[8]
Arbeidspartij
Orit Noked Orit Noked
אורית נוקד
(1952)
18 januari 2011 18 maart 2013 Onafhankelijke
Partij
Ariel Atias Ariel Atias
אריאל אטיאס
(1970)
Minister van
Huisvesting
en Constructie
31 maart 2009 18 maart 2013 Shas
Uzi Landau Uzi Landau
עוזי לנדאו
(1943)
Minister van
Infrastructuur, Energie
en Waterstaat
31 maart 2009 18 maart 2013 Yisrael Beiteinu
Yitzhak Aharonovich Yitzhak
Aharonovich

יצחק אהרונוביץ'
(1950)
Minister van
Openbare Veiligheid
31 maart 2009 14 mei 2015
[5]
Yisrael Beiteinu
Sofa Landver Sofa Landver
סופה לנדבר
(1949)
Minister van
Immigratie
31 maart 2009 14 mei 2015
[5]
Yisrael Beiteinu
Yuli-Yoel Edelstein Yuli-Yoel
Edelstein

יוּלִי־יוֹאֵל אֵדֶלְשְטֵיין
(1958)
Minister van
Diaspora Zaken
31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Minister van
Informatie
Daniel Hershkowitz Daniel
Hershkowitz

דניאל הרשקוביץ
(1953)
Minister van
Wetenschap en
Technologie
31 maart 2009 18 maart 2013 Het Joodse Huis
Ya'akov Margi Ya'akov Margi
יעקב מרגי
(1960)
Minister van
Religieuze Zaken
31 maart 2009 18 maart 2013 Shas
Gilad Erdan Gilad Erdan
גִּלְעָד אֶרְדָן
(1970)
Minister van
Milieu
31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Stas Misezhnikov Stas
Misezhnikov

סטס מיסז'ניקוב
(1969)
Minister van
Toerisme
31 maart 2009 18 maart 2013 Yisrael Beiteinu
Limor Livnat Limor Livnat
לִימוֹר לִבְנָת
(1950)
Minister van
Cultuur en Sport
31 maart 2009 14 mei 2015
[5]
Likoed
Meshulam Nahari Meshulam
Nahari

משולם נהרי
(1951)
Minister
zonder portefeuille
(Sociale Zaken)
4 mei 2006
[7]
18 maart 2013 Shas
Benny Begin Benny Begin
בני בֵּגִין
(1943)
Minister
zonder portefeuille
(Algemene Zaken)
31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Michael Eitan Michael Eitan
מיכאל איתן
(1944)
Minister
zonder portefeuille
(Bestuurlijke Hervorming)
31 maart 2009 18 maart 2013 Likoed
Jossi Peled Aluf
Jossi Peled
יוסי פלד
(1941)
Minister
zonder portefeuille
(Veteranen Beleid)
31 maart 2009 18 december 2012
[6]
Likoed
Matan Vilnai Aluf
Matan Vilnai
מתן וילנאי
(1944)
Minister
zonder portefeuille
(Binnenlandse Defensie)
18 januari 2011 16 augustus 2012
[6]
Onafhankelijke
Partij
Avi Dichter Avi Dichter
אלי אפללו
(1952)
16 augustus 2012 18 maart 2013 Likoed

Zie ook

Voorganger:
31e regering
32e regering
Kabinet–Netanyahu II
2009–2013
Opvolger:
33e regering
Kembali kehalaman sebelumnya