Van 1889 tot 1894 was Roussel in militaire dienst bij de Franse marine. Ondanks de beperkte muzikale opleiding die hij tot dan gekregen had, begon hij reeds in deze jaren te componeren. Na zijn militaire dienst studeerde hij eerst (van 1894 tot 1898) te Parijs piano, orgel, harmonie en contrapunt bij Eugène Gigout en vervolgens (van 1898 tot 1908) compositie, orkestratie en muziekgeschiedenis aan de Schola Cantorum de Paris bij Vincent d'Indy. Aan dit instituut doceerde hij zelf ook van 1902 tot 1913. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij wederom in militaire dienst.
Het muzikale oeuvre van Roussel is niet omvangrijk, maar getuigt van een verrassende veelzijdigheid. Ondanks de invloed van verschillende contemporaine stromingen vertoont het een gestadige ontwikkeling naar een geheel eigen stijl. Na een "traditionele" periode, waarin hij via zijn leermeester D'Indy vooral onder de invloed stond van César Franck, namen zijn muzikale inzichten een totaal andere wending als gevolg van een reis naar India en Zuidoost-Azië. Er ontstond in zijn werk een oosters getint impressionisme, beïnvloed door de hindoestaanse muziek (vooral in zijn Padmávatî). Na 1920 wijzigde hij zijn muzikale ideeën opnieuw, nu naar een zakelijker contrapunt. Deze objectiverende houding kreeg uiteindelijk de overhand in zijn werk en leidde hem naar zijn laatste en rijkste scheppingsperiode, waarin de muzikale expressie geconcentreerd is in de traditionele, klassieke vormschema's.
Composities
Zie Oeuvre van Albert Roussel voor een overzicht van Roussels composities gerangschikt op opusnummer.
Een volledig overzicht van zijn composities kan worden gevonden in de catalogus van Damien Top op de website van het Centre international Albert-Roussel.[1]
Albert Roussel 1869 - 1937 Cinquantenaire. Speciaal dubbelnummer van La revue musicale (no. 400-401), Paris, Éditions Richard-Masse, 1987. 156 p.
Bibliothèque nationale. Albert Roussel, 1869-1937. Catalogue par François Lesure, Paris, Bibliothèque nationale, 1969.
Catalogue de l'œuvre d'Albert Roussel, Paris & Bruxelles, Editor, 1947. Samengesteld door Joseph Weterings met medewerking van Blanche Roussel, de weduwe van de componist.
Basil Deane: Albert Roussel, London, Barrie and Rockliff, 1961. 188 p.
John Marion Eddins: The symphonic music of Albert Roussel, Tallahassee, Florida State University, 1967. Proefschrift. 228 p.
Robert Follet: Albert Roussel. A bio-bibliography. New York, Greenwood Press, 1988.
Henry Doskey: The Piano Music of Albert Roussel. D.M. Indiana University, 1981. 112 p.
Hélène Jourdan-Morhange: Mes amis musiciens, Paris, Les éditeurs français réunis, 1955.
Daniel Kawka: Un marin compositeur. Albert Roussel, le carnet de bord 1889-1890. Saint-Étienne, Centre Interdisciplinaire d'Etudes et de Recherches sur l'Expression Contemporaine CIEREC, Université de Saint-Étienne, 1987.
Manfred Kelkel: Albert Roussel. Musique et esthétique. Actes du Colloque international Albert Roussel (1869-1937). Paris, Vrin, 1989.
Timothy John Minnis: The original solo piano music of Albert Roussel, Ohio State (Columbus), 1984. Proefschrift.
Angelico Surchamp: Albert Roussel. L'homme et son œuvre. Catalogue des œuvres. Discographie. Paris, Seghers, 1967. 192 p.
Damien Top: Albert Roussel (1869-1937). Un marin musicien. Paris, Séguier, 2000.
Louis Vuillemin: Albert Roussel et son œuvre, Paris, Durand, 1924.
Artikelen
Philippe Allenbach: Albert Roussel (1869-1937). Symphonie no 3 en sol mineur (1930), L'Education Musicale. 34, no. 237 (1977), p. 19-22 & no. 238 (1977), p. 12-13.
Philippe Allenbach: Albert Roussel (1869-1937). Symphonie no 2 en si bémol, L'Education Musicale. 31/32 (1975/76), p. 259-262 u. 299-301.
Philippe Allenbach: Albert Roussel. Concerto pour piano et orchestre, L'Éducation Musicale. 31/32 (1975/76), p. 1-20.
Dominique Bosseur: Albert Roussel, Musique de notre temps. 1 (1973), p. 201-204.
Ronald Crichton: Roussel's stage works, Musical Times, 110 (1969), p. 729-733.
Jean Cartan, Nicole Labelle: Témoignage inédit sur Albert Roussel et son époque, L'Éducation Musicale. 40, no. 322 (1985), p. 18-22.
S.S. Dale: Contemporary cello concerti. Albert Roussel and Ernest Bloch, The Strad. 86 (1975/76), p. 721-727.
Paul Le Flem: Albert Roussel dans le quotidien de la vie, Le Courrier Musical de France. 27 (1969), p. 160-161.
Paul L. Frank: Albert Roussel zum 25. Todestag, Österreichische Musikzeitschrift. 17 (1962), p. 478-481.
A. Gabeaud: Albert Roussel. Six Melodies, L'Éducation Musicale. 21 (1965/66), p. 380-382.
Arthur Hoérée: Albert Roussel, créateur d'un nouveau classicisme, Académie Royale de Belgique. Bulletin de la Classe des Beaux-Arts. 63 (1981), p. 42-50.
Arthur Hoérée: Albert Roussel, Le Courrier Musical de France. 27 (1969), p. 152-159.
Daniel Kawka: Une auto-analyse inudire d'Albert Roussel, Revue internationale de musique française. 7 (1986), no. 19, p. 83-91.
Charles Koechlin: Témoignage inédit sur Albert Roussel, Revue internationale de musique française. 5 (1984), no. 14, p. 79-88.
Albert van der Linden: Albert Roussel et Octave Maus, Revue Belge de Musicologie. 4 (1950), p. 198-206.
Gerard Werker: Albert Roussel als symfonicus, Mens en melodie. 22 (1967), p. 322-325.