Parreiras studeerde van 1882 tot 1884 aan de Keizerlijke Kunstacademie te Rio de Janeiro en ging daarna enige tijd in de leer bij de DuitserJohann Georg Grimm. In 1888 reisde hij naar Europa en schreef zich in aan de Academie voor Schone Kunsten te Venetië. Na twee jaar, in 1890, keerde hij terug naar Rio de Janeiro waar hij docent werd aan de Nationale School voor Schone Kunsten. Daar gold hij als de eerste kunstleraar in Brazilië die zijn studenten 'en plein air' liet werken, in de bossen van Teresópolis.
Als kunstschilder kreeg Parreiras veel opdrachten voor historische en allegorische werken, onder andere voor regeringsgebouwen of ter herinnering aan staatsbezoeken. Daarnaast schilderde hij veel landschappen, havengezichten, vrouwportretten en naakten. Zijn stijl toont verwantschap met het impressionisme, met sterke wortels in de romantiek.
In de jaren 1920 gold Parreiras als de populairste kunstschilder van Brazilië. In 1927 publiceerde hij zijn autobiografie História de um Pintor contada por ele mesmo. Hij overleed in 1937, 77 jaar oud. In zijn voormalig atelier te Niterói is een geheel aan zijn werk gewijd museum gevestigd, genaamd 'Museu Antônio Parreiras'.
Galerij
Harde wind
Cabralia baai
Oude huizen
Stil water
Schemer
Marinha
Marinha
Iracema
Fantasia
Dolorida
Literatuur
Valéria Salgueiro: Antôni Parreiras. Notas e críticas, discursos e contos; coletânea de textos. UP, Niterói 2000. ISBN 85-228-0303-X.