De Christen-Democraten Unie wierp zich in de jaren 60 en 70 van de 20e eeuw op als een concentratiepunt voor rechtse christenen die zich verzetten tegen toenemend staatsingrijpen. De partij trachtte zich te profileren als aanjager van een vernieuwing van de politieke constellatie. De sociaal-economische standpunten waren zeer behoudend, maar op staatkundig gebied was de CDU vooruitstrevender, met pleidooien voor (voorzichtige) experimenten met referenda en gekozen burgemeesters.
