Danièle Thompson (Monaco, 3 januari 1942) is een Frans scenarioschrijver en filmregisseur.
Leven en werk
Afkomst en opleiding
Danièle Thompson werd in het filmmilieu geboren als dochter van filmregisseur Gérard Oury en van actrice Jacqueline Roman. Ze zag het levenslicht in Monaco waarheen haar ouders waren gevlucht om te ontsnappen aan de jodenvervolging in het door de nazi's bezette Frankrijk.
In 1960 vestigde ze zich met haar moeder in New York. Ze studeerde er kunstgeschiedenis en leerde er haar eerste man, de financier Richard Thompson, kennen. In 1966 keerde ze terug naar Frankrijk.
Succesrijke scenarioschrijfster van komedies
Datzelfde jaar debuteerde ze in de filmwereld als scenarioschrijfster voor haar vader. Samen met hem werkte ze het scenario uit van de tijdens de Tweede Wereldoorlog gesitueerde komische avonturenfilm La Grande Vadrouille, een van de grootste Franse kaskrakers aller tijden. Ruim twintig jaar en negen films lang zette ze de samenwerking met haar vader voort. Dat leidde tot ongemeen grote commerciële voltreffers voor vedettes zoals
Louis de Funès in
Jean-Paul Belmondo in
- Le Cerveau (komische kraakfilm uit 1969, de belangrijkste Franse kaskraker van dat jaar in Frankrijk)
- L'As des as (avonturenkomedie uit 1982, eveneens de belangrijkste Franse kaskraker van dat jaar in Frankrijk)
en, in bescheidener mate, Pierre Richard in
In 1977 werd Thompson voor de tragische zedenkomedie Cousin, cousine (1975) samen met cineast Jean-Charles Tacchella genomineerd voor de Oscar voor beste originele scenario.
Thompson en cineast Claude Pinoteau bezorgden Sophie Marceau haar twee belangrijkste successen, dankzij hun scenario voor de romantische (zeden)komedies La Boum (1980), de meest bekeken film van dat jaar in Frankrijk, en La Boum 2 (1982).
Veel later rijfde ze ook vier nominaties binnen voor de César voor beste scenario waarvan twee samen met regisseur Patrice Chéreau: voor het historisch drama La reine Margot (1994) en voor het drama Ceux qui m'aiment prendront le train (1998), films die tot een heel ander register behoorden dan de komedies waarin ze uitmuntte.
Filmregisseur
Naar het einde van de twintigste eeuw toe schreef Thompson nog maar zelden scenario's voor andermans films. Ze wilde zelf haar onderwerpen verfilmen. In 1999 debuteerde ze, vrij laat, als cineast met de bitterzoete tragikomedie La Bûche, een bescheiden succes waarvoor ze twee keer met een César werd genomineerd. Ze schreef het scenario samen met haar zoon Christopher die dat ook deed voor haar volgende films. Ook de romantische komedie Décalage horaire (2002), de tragikomische mozaïekfilm Fauteuils d'orchestre (2006, haar vierde César-nominatie) en de tragikomedie Le Code a changé (2009) konden het publiek bekoren. Haar twee laatste films, de komedie Des gens qui s'embrassent (2013) en het biografisch drama Cézanne et moi (2016) sloegen veel minder aan.
In 2010 tekende zij, samen met onder meer Isabelle Adjani, Paul Auster, Isabelle Huppert, Milan Kundera, Salman Rushdie, Mathilde Seigner en Jeremy Irons een petitie voor de vrijlating van Roman Polański[1].
Privéleven
Thompson is de (enige) dochter van filmregisseur Gérard Oury en van actrice Jacqueline Roman. Ze is ook de stiefdochter van actrice Michèle Morgan met wie haar vader tientallen jaren samenleefde. In 1960 huwde ze met Richard Thompson, een Amerikaanse financier. Twee kinderen kwamen uit dat huwelijk voort: een dochter, Caroline (1964) en een zoon, de acteur en scenarioschrijver Christopher (1966).
Filmografie
Scenarioschrijfster
Filmregisseur
Prijzen en nominaties
Prijzen
Nominaties
Publicaties
- Danièle Thompson: La femme de l'amant, Grasset, 1994 (roman)
- Danièle Thompson: Gérard Oury, Mon père, l'As des As, 2019
Bronnen, noten en/of referenties
