Frédéric Devreese

Frédéric (Frederik) ridder Devreese (Amsterdam, 2 juni 1929 – Ukkel, 28 september 2020) was een Belgisch componist en dirigent.^[1]

Familie

Hij was de zoon van dirigent en componist Godfried Devreese, die in de periode van zijn geboorte in het Concertgebouworkest speelde, en de violiste Frederika Willemina (Willy) Gaillard. Zowel grootvader van vaders kant (dirigent) als van moeders kant (cellist) waren musici.

In 1966 trouwde hij met Annie Declerck (1934-2021), journaliste en producer bij de BRT, dochter van provinciegouverneur Richard Declerck (1899-1986). In 2020 overleed hij op 91-jarige leeftijd.

Levensloop

Hij kreeg de eerste muziekles van zijn vader, die toen directeur van het Muziekconservatorium te Mechelen was. Aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel volgde hij de compositieklas van Marcel Poot en orkestdirectie studeerde hij bij René Defossez. Na zijn militaire dienst voltooide hij zijn studies aan het Sweelink-Conservatorium te Amsterdam in de vakken contrapunt en fuga bij onder anderen Ernest Willem Mulder. Daarna ging hij naar Rome en studeerde aan de Accademia Nazionale di Santa Cecilia bij Ildebrando Pizzetti en Fernando Previtali. Aansluitend ging hij verder studeren aan de Staatliche Musikakadmie in Wenen, waar hij 1956 bij Hans Swarowsky zijn diploma voor orkestdirectie behaalde.

In 1958 werkte hij bij de BRT en realiseerde televisie-uitzendingen van de Wereldtentoonstelling in Brussel. Na verschillende functies werd hij producent en dirigent bij de BRT. Van 1965 tot 1974 was hij eveneens leraar aan het Rijksinstituut voor theater en cultuurverbreiding in Brussel en docent aan de Hogeschool voor audiovisuele communicatie. Als dirigent van verschillende orkesten, waaronder het Belgisch Jeugdorkest, en als initiatiefnemer van speciale televisieproducties, zette hij zich steeds voor jonge musici in.

Hij begon al vroeg te componeren. In 1949 kreeg hij voor zijn eerste pianoconcert de prijs van de stad Oostende. Zijn oeuvre is heel veelzijdig. In 1983 was zijn Vierde Pianoconcerto het verplichte werk van de Internationale Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth. Zijn Ostinati was het verplichte werk in de internationale Adolphe Sax Competitie te Dinant (1998). Voor de tv-opera Willem van Saeftinghe ontving hij de Italiaprijs (1964). Voor zijn filmmuziek, Het Sacrament van Hugo Claus en 'L'oeuvre au Noir' van André Delvaux ontving hij de Plateauprijs en voor La Partie d'échecs van Yves Hanchart de George Delerueprijs. In 2006 ontving Devreese de Klara Carrièreprijs.

Composities

Werken voor orkest

1949 Concerto nr.1 voor piano en orkest, opus 5
1951 Concerto voor viool en orkest
1952 Concerto nr.2 voor piano en orkest
1953 Deux mouvements pour cordes voor strijkorkest
1953 Symphonie
1956 Mascarade voor orkest
1968 Un soir, un train voor orkest
1970 Divertimenti per archi voor strijkorkest
1973 Belle voor strijkorkest
1976 Overture voor orkest
1981 Prelude voor orkest
1983 Concerto nr.4 voor piano en orkest
1984 Benvenuta voor orkest
1986 Gemini voor orkest
1988 Ballade à Damien voor kinderkoor, mondharmonica en strijkers
1988 L'oeuvre au noir voor orkest
1989 Valse sacrée voor orkest
1994 La partie d'échecs voor strijkorkest en piano
1998 Benvenuta voor altsaxofoon, accordeon en strijkorkest
1998 Concertino voor cello, bandoneon en strijkorkest
1999 Canti voor cello en orkest
2002 Mein Name ist Bach voor strijkorkest
2003 Variations and theme voor strijkorkest
2004 Passage voor orkest
Berceuse & Finale voor viool en strijkorkest

Werken voor blaasorkest

1986 Overture for band voor harmonieorkest
1989 Masque voor brassband
1991 Drie dansen voor tien blazers
2004 Passage, voor harmonieorkest

Kamermuziek

1970 Suite voor koperkwintet
1981 Suite nº2 voor koperkwintet
1985 5 Divertimenti voor Saxofoonkwartet
2003 James Ensor Suite voor Saxofoonkwartet

Filmmuziek

1966: De man die zijn haar kort liet knippen van André Delvaux
1968: De trein der traagheid van André Delvaux
1971: Rendez-vous à Bray van André Delvaux
1973: Belle van André Delvaux
1976: Du bout des lèvres van Jean-Marie Degèsves
1983: Benvenuta van André Delvaux
1987: Les noces barbares van Marion Hänsel
1988: L'oeuvre au noir van André Delvaux
1990: Het sacrament van Hugo Claus
1992: Il maestro van Marion Hänsel
1994: La partie d'échecs van Yves Hanchar
2001: Pauline & Paulette van Lieven Debrauwer
2003: Mein Name ist Bach van Dominique de Rivaz

Eerbetoon

In 1996 werd hem persoonlijke adeldom verleend, met de persoonlijke titel van ridder.
In 2006 ontving hij de Klara Carrièreprijs
Hij ontving verschillende prijzen:
- Italiaprijs,
- Plateauprijs voor filmmuziek,
- George Delerue Award.

Literatuur

H. HEUGHEBAERT, Frederic Devreese, in: Harop, Antwerpen, 1968.
H. HEUGHEBAERT, Frederic Devreese, in: Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9.
J. DE ZUTTER, Van de Philharmonie tot de Filharmonie, Antwerpen, 2005.
Flavie ROQUET, Vlaamse componisten, geboren na 1800, Roeselare, Roularta, 2007.
Bertrand MAUS DE ROLLEY e.a., État présent de la noblesse belge Annuaire 2020, Brussel, 2020, p. 284.