Benoit behaalde haar diploma aan de Cape Elizabeth highschool in Cape Elizabeth in 1975 en studeerde in 1979 af aan het Bowdoin College in Brunswick.
Benoit begon met hardlopen om te herstellen van een gebroken been, dat ze opliep bij het skiën. Op het Bowdoin College blonk ze uit in atletiek en in 1979 maakte ze haar marathondebuut op de marathon van Honolulu, waarmee ze zich kwalificeerde voor de Boston Marathon. Hoewel ze eigenlijk aan haar achillespees geopereerd zou moeten worden, deed ze in Boston mee. Als relatief onbekende won ze de wedstrijd, getooid met een Red Sox-pet, in 2:35.15 en haalde hiermee acht minuten van het parcoursrecord af. In 1983 herhaalde ze dit en verbeterde het wereldrecord op de marathon met twee minuten, dat in handen was van Grete Waitz, gevestigd tijdens de London Marathon in 1983.
Eerste olympische marathonkampioene
Op de Olympische Spelen van Los Angeles in 1984 won Joan Benoit de olympische marathon. Dit was het jaar dat de vrouwenmarathon voor de eerste maal in het olympische programma opgenomen was. Nadat ze de Amerikaanse trials had gewonnen, amper zeventien dagen na een noodzakelijke operatie aan de knie, won ze ook deze olympische marathon, met meer dan een minuut voorsprong op de zilverenmedaillewinnares Grete Waitz. 'Ik had besloten om mijn eigen wedstrijd te lopen zonder me op mijn tegenstanders te richten. Bij dit soort wedstrijden moet je altijd je eigen tempo lopen en na enkele kilometers het ritme aanhouden dat goed voor je is. Als je in een peloton loopt, zijn er, tenzij je resoluut de kop neemt en al het werk doet, altijd veel tempowisselingen en in een marathon is dat dodelijk. Dan kun je je beter losmaken en een gelijkmatig tempo gaan lopen, dat is altijd gunstig.'[1] Het resultaat van haar tactiek was, dat Benoit na 10 kilometer reeds een halve minuut voorsprong had opgebouwd en niemand zou haar daarna nog benaderen. Toch was ze lange tijd niet gerust op de overwinning. 'Pas toen ik bij het stadion aankwam, begon ik in een overwinning te geloven, want toen ik mij omdraaide, zag ik geen enkele tegenstander aankomen.'[1]
Sullivan Award
In 1985 won Joan Benoit de Chicago marathon in de Amerikaanse recordtijd van 2:21.21, dat achttien jaar stand zou houden en werd ze onderscheiden met de AAU Sullivan Award voor de beste Amerikaanse amateuratlete. In 1986 verbrak ze het Amerikaanse record op de 25 km stratenloop. Daarna kreeg ze te kampen met vele blessures en zou nooit meer terugkomen op haar oude niveau.
Na haar hardloopcarrière schreef Benoit boeken, waaronder Running Tide en Running for Women. Ze heeft ook een hardloopkliniek geopend. Hiernaast is ze trainer van de vrouwelijke duursporters en geeft veelvuldig commentaar op televisie.
Lunzenfichter, A. (1984) Benoit geheel alleen, gepubliceerd in De Olympische Spelen van Athene tot Athene 1896-2004, in 2004 samengesteld o.l.v. Gérard Ejnès: Uitgeverij Lannoo nv, Tielt ISBN 90 209 5647 7
Matthews, P. e.a. (1993) The Guinness International Who's Who of Sport, Guinness Publishing Ltd ISBN 0-85112-980-3
↑ abUit Benoit heel alleen door Alain Lunzenfichter (1984), gepubliceerd in De Olympische Spelen van Athene tot Athene 1896-2004, bron: zie boven
↑The Guinness International Who's Who of Sport door Peter Matthews e.a. (1993), bron: zie boven
.jpg)
