Hieronder volgt een lijst van landen van de wereld in 2010.
Staatkundige kaart van 2010 tot aan de opheffing van de Nederlandse Antillen.
Uitleg
In 2010 waren er 193 internationaal erkende onafhankelijke staten, dat waren de 192 leden van de Verenigde Naties plus Vaticaanstad. Al deze landen werden door een grote meerderheid (169 tot 192) van de landen van de Verenigde Naties erkend als onafhankelijk.
Landen die door een kleiner aantal leden van de Verenigde Naties werden erkend, werden dan ook niet als "algemeen erkend" beschouwd. Landen die niet algemeen erkend waren, maar de facto wel onafhankelijk, zijn opgelijst onder het kopje niet algemeen erkende landen.
Bij elk land staan de verkorte namen van het land vermeld in de talen die in het gehele land officieel waren. Indien er geen officiële taal was, wordt de naam vermeld in de de facto officiële taal.
In onderstaande lijst zijn landen opgenomen die een ruime internationale erkenning misten, maar wel de facto onafhankelijk waren en de onafhankelijkheid hadden uitgeroepen. In de kolom Erkenning staat het aantal internationaal erkende onafhankelijke staten dat betreffend gebied erkende als zijnde onafhankelijk.
Arabisch: Al-Jumhūrīya al-ʿArabīya aṣ-Ṣaḥrāwīya ad-Dīmuqrāṭīya / الجمهورية العربية الصحراوية الديمقراطية Spaans: República Árabe Saharaui Democrática (RASD)
Dit is een lijst van afhankelijke gebieden. Afhankelijke gebieden zijn gebieden die geen integraal onderdeel zijn van een land, maar zelf ook niet onafhankelijk zijn. Er waren een aantal gebieden die officieel geen afhankelijke gebieden zijn, maar vanwege hun bijzondere status toch vaak als zodanig beschouwd werden. Ook deze gebieden zijn in de lijst opgenomen. Een aantal landen (Argentinië, Australië, Chili, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk) claimden een deel van Antarctica. Op basis van het Antarctisch Verdrag worden deze claims internationaal echter niet erkend en daarom zijn deze claims niet in de lijst opgenomen.
Amerikaanse niet-onafhankelijke gebieden
De Amerikaanse Maagdeneilanden, Guam, de Noordelijke Marianen en Puerto Rico waren organized unincorporated territories, wat wil zeggen dat het afhankelijke gebieden waren van de Verenigde Staten met een bepaalde vorm van zelfbestuur. Daarnaast waren er nog een aantal unorganized unincorporated territories: Baker, Howland, Jarvis, Johnston, Kingman, Midway, Navassa en Wake. Deze grotendeels onbewoonde eilandgebieden waren ook afhankelijke gebieden van de VS, maar kenden geen vorm van zelfbestuur. Voor statistische doeleinden werden ze door ISO 3166-1 gegroepeerd onder de naam Kleine afgelegen eilanden van de Verenigde Staten. Ook Palmyra, dat een unorganized incorporated territory was en dus wel een integraal onderdeel was van de Verenigde Staten, werd hiertoe gerekend. De CIA groepeerde de onbewoonde eilanden (met uitzondering van Navassa en Wake) in het World Factbook[25] onder de naam United States Pacific Island Wildlife Refuges. Bajo Nuevo en Serranilla werden door de Verenigde Staten ook geclaimd als unorganized unincorporated territories, maar werden bestuurd door Colombia. Amerikaans-Samoa was officieel ook een unorganized unincorporated territory, maar bezat wel een bepaalde vorm van zelfbestuur.
De Australische externe territoria werden door de Australische overheid gezien als een integraal onderdeel van Australië, maar werden vaak toch beschouwd als afhankelijke gebieden van Australië.
De veertien Britse overzeese gebieden waren geen integraal onderdeel van het Verenigd Koninkrijk, maar waren hier wel van afhankelijk en vielen onder de Britse soevereiniteit. De claim van het Brits Antarctisch Territorium werd internationaal niet erkend en is dus niet opgenomen. Jersey, Guernsey en Man vielen als Britse Kroonbezittingen niet onder de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk, maar onder de soevereiniteit van de Britse Kroon en hadden daardoor een andere relatie tot het Verenigd Koninkrijk.
Engels[4]: South Georgia and the South Sandwich Islands
Chinese niet-onafhankelijke gebieden
Hongkong en Macau maakten eigenlijk integraal deel uit van China, maar hadden een speciale bestuurlijke status, waardoor ze vaak als afhankelijke gebieden werden beschouwd.
Faeröer en Groenland waren autonome provincies van Denemarken en maakten eigenlijk integraal deel uit van dat land, maar vaak werden ze beschouwd als afhankelijke gebieden met een grote vorm van autonomie.
Åland maakte eigenlijk integraal onderdeel uit van Finland, maar kreeg bij de Vrede van Parijs (1856) een internationaal erkende speciale status met grote autonomie.
Alle Franse overzeese gebieden maakten integraal onderdeel uit van Frankrijk en het land kende dus officieel geen afhankelijke gebieden. De Franse overzeese gebieden werden echter wel vaak als zodanig beschouwd, al werden soms alleen de overzeese gebieden die geen overzees departement waren, beschouwd als afhankelijke gebieden. Voor de volledigheid zijn hier alle Franse overzeese gebieden opgenomen. De Franse Zuidelijke en Antarctische Gebieden bestaan uit vijf districten: Saint-Paul en Amsterdam, de Crozeteilanden, de Kerguelen, de Verspreide Eilanden in de Indische Oceaan en Adélieland. De Antarctische claim op Adélieland wordt internationaal niet erkend.
Het Koninkrijk der Nederlanden bestond tot 10 oktober uit drie gelijkwaardige landen: Nederland, Aruba en de Nederlandse Antillen. Deze laatste twee waren dus officieel geen afhankelijke gebieden van Nederland, maar werden vaak toch als zodanig gezien. Op 10 oktober werden de Nederlandse Antillen opgeven en opgesplitst in twee aparte landen binnen het Koninkrijk der Nederland (Curaçao en Sint Maarten) en drie bijzondere gemeenten (Bonaire, Sint Eustatius en Saba) Deze bijzondere gemeenten maakten als bijzondere gemeente deel uit van het land Nederland. Voor statistische doeleinden werden deze drie BES-eilanden door ISO 3166-1 als één gebied gegroepeerd.
Spitsbergen maakte eigenlijk integraal onderdeel uit van Noorwegen, maar had volgens het Spitsbergenverdrag een internationaal erkende speciale status met grote autonomie. Ook Jan Mayen maakte integraal deel uit van Noorwegen als onderdeel van de provincie Nordland, maar werd vaak toch gezien als afhankelijk gebied. Voor statistische doeleinden was Jan Mayen in ISO 3166-1 samengevoegd met Spitsbergen als Spitsbergen en Jan Mayen. Bouveteiland, Peter I-eiland en Koningin Maudland waren wel afhankelijke gebieden van Noorwegen, maar de (Antarctische) claims op de laatste twee werden internationaal niet erkend.
↑De Arabische Democratische Republiek Sahara wordt door een groot aantal landen erkend, maar heeft slechts feitelijk gezag over een klein deel van de Westelijke Sahara. De rest wordt de-facto bestuurd door Marokko.
↑De Servische autonome provincie Kosovo (Kosova - Kosovo i Metohija / Косово и Метохија) heeft zich eenzijdig onafhankelijk verklaard en wordt als zodanig door een aanzienlijke minderheid van de internationale gemeenschap erkend.
↑Somalië bestaat momenteel alleen als een de jure staat.
↑Het Vaticaan wordt ook wel aangeduid als Heilige Stoel.
↑Abchazië werd door het grootste deel van de internationale gemeenschap beschouwd als een autonome republiek van Georgië. De onafhankelijkheid van Abchazië werd erkend door Nauru, Nicaragua, Rusland en Venezuela.
↑De Arabische Democratische Republiek Sahara (ADRS) had slechts feitelijk gezag over een klein deel van de Westelijke Sahara. De rest werd de facto bestuurd door Marokko, maar het Marokkaanse bestuur over de Westelijke Sahara werd internationaal niet erkend. De ADRS was door 83 landen erkend. Aan het begin van 2010 hadden 31 landen hun erkenning echter ingetrokken of opgeschort. In 2010 trokken ook Guinee-Bissau (20 maart), Dominica (22 juli), Grenada (11 augustus), Saint Kitts en Nevis (12 augustus), Antigua en Barbuda (12 augustus) en Burundi (25 oktober) de erkenning in.
↑De Servische autonome provincie Kosovo had zich in 2008 eenzijdig onafhankelijk verklaard en werd als zodanig aan het begin van 2010 door 64 landen erkend. In 2010 kwamen daar Mauritanië (12 januari), Swaziland (12 april), Vanuatu (28 april), Djibouti (8 mei), Somalië (19 mei), Honduras (3 september), Kiribati (21 oktober) en Tuvalu (18 november) bij. Zie ook: internationale erkenning van de onafhankelijkheid van Kosovo.
↑De Republiek Nagorno-Karabach had de controle over een groot deel van de regio Nagorno-Karabach, maar werd door het grootste deel van de internationale gemeenschap beschouwd als een onderdeel van Azerbeidzjan. De onafhankelijkheid van Nagorno-Karabach werd uitsluitend erkend door Abchazië, Transnistrië en Zuid-Ossetië, die zelf ook niet algemeen erkend waren.
↑Noord-Cyprus werd alleen erkend door Turkije. De rest van de internationale gemeenschap beschouwde Noord-Cyprus als een onderdeel van de Republiek Cyprus.
↑De Staat Palestina is in 1988 uitgeroepen en werd aan het begin van 2010 erkend door 110 landen. In 2010 kwamen daar Brazilië (1 december), Argentinië (6 december), Bolivia (17 december) en Ecuador (24 december) bij.
↑Geen enkel land erkende de onafhankelijkheid van Somaliland. De internationale gemeenschap beschouwde Somaliland als een onderdeel van Somalië.
↑De meeste landen erkenden de Volksrepubliek China als de vertegenwoordiger van heel China. 22 VN-leden en Vaticaanstad erkenden echter officieel de Republiek China (Taiwan) als de vertegenwoordiger van China.
↑Transnistrië werd door het grootste deel van de internationale gemeenschap beschouwd als een onderdeel van Moldavië. De onafhankelijkheid werd enkel erkend door Abchazië, Nagorno-Karabach en Zuid-Ossetië, die zelf ook niet algemeen erkend waren.
↑Zuid-Ossetië werd door het grootste deel van de internationale gemeenschap beschouwd als een onderdeel van Georgië. De onafhankelijkheid van Zuid-Ossetië werd erkend door Nauru, Nicaragua, Rusland en Venezuela.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
_Islands.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
