Roger Moore haalt de tram op het Rembrandtplein in Amsterdam, tijdens opname van een reclamefilmpje, zaterdag 10 oktober 1970Roger Moore op de set van The Sea Wolves in 1979Sir Roger Moore in 2009
Moores moeder Lily Pope was huisvrouw en zijn vader George Alfred Moore was politieman. Toen Moore vijftien jaar was, ging hij naar de kunstacademie om schilder te worden. Later werd hij leerling bij een animatiestudio. Daarna studeerde hij negen maanden aan de Royal Academy of Dramatic Art (RADA). Tegen het eind van de Tweede Wereldoorlog diende hij bij het Britse leger als 2e luitenant. Nadat hij het leger verliet, had hij baantjes bij theaters, de televisie en de radio.
Begin jaren vijftig werkte hij als model en verscheen in vele advertenties voor producten, variërend van tandpasta tot truien. Zijn vroegst bekende tv-optreden was op 27 mei 1950, toen hij in het eenmalige BBC-programma Drawing-Room Detective verscheen. Het programma nodigde de kijkers thuis uit om aanwijzingen te vinden voor een misdaad, die voorkwam in een toneelstuk. Het programma werd gepresenteerd door BBC-legende Leslie Mitchell en ook Alec Ross en Michael Ripper verschenen. Moore heeft sindsdien niet meer voor de BBC gewerkt.
Begin jaren vijftig kreeg Moore een contract bij MGM. De films die volgden waren geen grote successen. Hij zei zelf dat ze "no bloody good" waren. Titels uit die tijd zijn The Last Time I Saw Paris (1954) en The King's Thief (1955). De rol van captain Michael Stuart in The Miracle (1959) kreeg hij omdat Dirk Bogarde die geweigerd had.
Doorbraak
Uiteindelijk werd Roger Moore bekend via de televisie. Tussen 1958 en 1959 verscheen hij in 39 afleveringen van Ivanhoe, waarin hij Sir Wilfred of Ivanhoe speelde. Vanaf 1961 werd de serie ook in Nederland uitgezonden. In 1959 en 1960 speelde hij Silky Harris in The Alaskans, een 37-delige avonturenserie. Zijn volgende serie was Maverick, waarin hij tussen 1959 en 1961 de rol van Beauregard Maverick vertolkte, de Engelse neef van het hoofdpersonage (gespeeld door James Garner).
Roger Moore bleef ook in films verschijnen, maar tv lag hem in die dagen beter. Vanaf 1962 werd hij wereldberoemd als Simon Templar in The Saint. Tot 1969 werden 118 afleveringen gemaakt en verschenen twee 'films' (combinaties van afleveringen tot een avondvullende speelfilm). Moore regisseerde zelf negen afleveringen en was voor sommige afleveringen coproducent.
Uiteindelijk verloor hij zijn belangstelling voor de rol van Templar en richtte zich weer op zijn filmcarrière. Hij maakte Crossplot (1969) en The Man Who Haunted Himself (1970). De films deden echter niet veel en hij richtte zich weer op tv-werk, opnieuw met succes. Van mei 1970 tot juni 1971 werd de serie The Persuaders opgenomen, in Nederland bekend als De Versierders. Er werden 24 afleveringen gemaakt. Moore speelde de Engelse Lord Brett Sinclair, Tony Curtis de Amerikaanse playboy Danny Wilde. De serie werd opgezet voor vijf jaar, maar werd na een jaar geannuleerd omdat het concept van deze dure, in Europa zeer populaire reeks niet aansloeg in de VS.
Bond
Voor Moore was dit achteraf gezien een voordeel. Had de serie wel vijf jaar gelopen, dan was hij de rol van 007 misgelopen. In 1973 debuteerde hij als James Bond in Live and Let Die. De studio wilde aanvankelijk Sean Connery terug, maar die sloeg elk financieel aanbod af [1]. Roger Moore verscheen in totaal in zeven Bondfilms, één meer dan Connery. Zijn laatste optreden als Bond was in A View to a Kill (1985), hij was toen 57. In 1986 kondigde hij aan te zullen stoppen als Bond. Vergeleken met Connery en ook zijn opvolger Timothy Dalton bracht hij een humoristisch element in agent 007. Tijdens zijn Bondjaren verscheen Moore ook in andere films, zoals Gold (1974), Shout at the Devil (1976), North Sea Hijack (1979), Escape to Athena (1979) en The Sea Wolves (1980).
Op 9 augustus 1991 werd hij benoemd tot UNICEF-goodwillambassadeur, waaraan hij sindsdien een groot deel van zijn tijd besteedde. Zijn bevordering van CBE naar KBE in 2003 had hij daaraan te danken.
In 2008 heeft Roger Moore zijn autobiografieMy word is my bond gepubliceerd, in het Nederlands vertaald als Voor altijd James Bond. Tijdens zijn promotietour voor dit boek verscheen hij op 8 december 2008 in een aflevering van Pauw & Witteman. In een interview met The Sunday Telegraph in april 2009 zei Moore dat hij definitief was gestopt met acteren.
Privéleven
Op 9 december 1946 trouwde Moore met schaatsster Doorn Van Steyn (1922-2010). In 1953 verliet hij haar voor zangeres Dorothy Squires (1915-1998), met wie hij op 6 juli van dat jaar trouwde. Squires was twaalf jaar ouder en toen veel beroemder dan Moore. In 1961 verliet Moore ook haar tijdens de opnamen voor Il Ratto Delle Sabine in Italië, waar hij Luisa Mattioli (1936-2021) had leren kennen, die ook in die film speelde. Ze gingen samenwonen en trouwden in 1969, want pas toen was Squires bereid te scheiden. Met Mattioli kreeg hij een dochter, Deborah (27 oktober 1963), en twee zoons: Geoffrey (28 juli 1966) en Christian (18 augustus 1973). Na ruim 25 jaar werd het huwelijk in 1996 onverwacht beëindigd. Op 10 maart 2002 trouwde hij voor de vierde keer, met de Zweedse Christina 'Kiki' Tholstrup (1942). Met haar bleef hij getrouwd tot aan zijn dood. Ze woonden in Zwitserland en Monte Carlo.
Op 23 mei 2017 overleed Moore na een kort ziekbed aan kanker in zijn Zwitserse woonplaats Crans-Montana.[2] Op 10 juni werd hij begraven te Monaco, na een besloten plechtigheid.[3]
Moore, Roger (1974), Roger Moore als James Bond over Live and Let Die. Bussum: CentriPress. ISBN 90-305-0058-1. Vertaling van: Roger Moore as James Bond, Roger Moore's own account of filming Live and Let Die.
Moore, Roger, met Gareth Owen (2008), Voor altijd James Bond. Amsterdam: Uitgeverij Forum. ISBN 978-90-492-0011-4. Vertaling van: My word is my bond.
Moore, Roger, met Gareth Owen (2013), Bond over Bond, Het ultieme boek over 50 jaar James Bondfilms. Utrecht: Veltman Uitgevers. ISBN 978-90-483-1007-4. Vertaling van: Bond on Bond, The ultimate book on 50 years of Bond movies.
Moore, Roger, with Gareth Owen (2014), Last man standing, Tales from Tinseltown. London: Michael O'Mara Books Limited. ISBN 978-1-78243-286-9.
Moore, Roger, with Gareth Owen (2017), À bientôt …. London: Michael O'Mara Books Limited. ISBN 978-1-78243-861-8.
.svg){kind=small}
,_Engelse_filmster,_in_Amsterda_Roger_Moore_rent_naar_t,_Bestanddeelnr_923-9135.jpg)
