Jongeren als Ed van der Elsken en Johan van der Keuken baanden met diep persoonlijk getint filmen de weg naar de VPRO School,[1] die eind jaren zestig vele veranderingen in het televisiedocumentairegenre veroorzaakte. Programmamakers als Hans Keller en Roelof Kiers, maatschappelijke betrokken filmmakers en de introductie van de direct cinema-stijl zorgden voor de ontwikkeling van een geheel andere, vaak veel journalistiekere stijl van documentairemaken dan de 'Hollandse Documentaire School':[2] In de jaren zeventig onderscheidden de VPRO-filmmakers bij de VPRO zich in de televisiedocumentaire.[3] Zo werden bij interviews in de stijl van de VPRO School vragen terloops gesteld en volgde de camera de gebaren en gezichtsuitdrukkingen van de gesprekspartners, vaak in close-up, terwijl ook het decor in de gaten gehouden werd.[4]
