Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

WGC - Matchplay 2011

WGC - Matchplay
Officiële naam WGC-Accenture Match Play Championship
Jaar 2011
Plaats Vlag van Verenigde Staten Marana, Arizona
Golfbaan Ritz-Carlton Golf Club
Par 72
Lengte 7124 m
Tour(s) Europese PGA Tour
Amerikaanse PGA Tour
Datum 23-27 februari
Prijzengeld $ 8.500.000
Titelhouder Vlag van Engeland Ian Poulter
Winnaar Vlag van Engeland Luke Donald
Vorige: 2010     Volgende: 2012
Portaal  Portaalicoon   Golf
Titelverdediger Ian Poulter

Het WGC - Matchplaykampioenschap van 2011 wordt van 23-27 februari gespeeld op de Ritz-Carlton Golf Club in Marana, Arizona, ongeveer 30 kilometer ten Noorden van Tucson. Het prijzengeld telt voor de Order of Merit van de Amerikaanse - en Europese PGA Tour en de Japan Golf Tour. Behalve geld krijgt de winnaar ook de Walter Hagen Cup.

Winnaar van 2010 was Ian Poulter, die in de finale zijn landgenoot Paul Casey versloeg. Alle vier halvefinalisten waren leden van de Europese PGA Tour, zeven van de kwartfinalisten ook.

Casey verloor voor de tweede keer in de finale, in 2009 verloor hij van de Australiër Geoff Ogilvy. Tiger Woods, die het toernooi reeds won in 2003, 2004 en 2008, en 32 van de 39 partijen op zijn naam schreef, verdiende bij dit toernooi het meest. In 2010 haalde hij bijna de € 4.000.000.

Ian Poulter, die een eigen kledinglijn heeft, heeft dit jaar zijn fans de gelegenheid om te beslissen hoe hij tijdens de eerste ronde gekleed zal gaan. De fans mogen uit drie plaatjes kiezen.

Woensdag 64 spelers

De 64 spelers die op de vrijdag voor het toernooi aan de top staan van de Official World Golf Ranking mogen meedoen. Voor het eerst spelen er drie teenagers mee: Ryo Ishikawa, Matteo Manassero en Seung-yul Noh. De oudste speler is de 47-jarige Miguel Jiménez. Edoardo en Francesco Molinari waren vorig jaar de eerste broers die ooit meededen, en zij zijn ook dit jaar aanwezig.

De spelers zijn in vier groepen verdeeld, die ieder de naam van een beroemde speler hebben gekregen. Iedere groep heeft 16 spelers, na de eerste ronde zijn er 8 spelers per ronde over.
De 17-jarige Matteo Manassero, Rookie of the Year 2010, is opgeklommen tot nummer 59 op de wereldranglijst en is de jongste speler die ooit aan deze matchplay heeft meegedaan. Het record stond op naam van Ryo Ishikawa, die toen 18 jaar en 153 jaar oud was en in 2011 weer meespeelt. Matteo speelt de eerste ronde tegen de 44-jarige Steve Stricker

WR = plaats op de wereldranglijst op 20 februari 2011. Nummer 22 Tim Clark, nummer 49 Vijay Singh en nummer 55 Kevin Na spelen niet, dus Thomas Bjørn, J.B. Holmes en Henrik Stenson mogen meedoen.

Groep Bobby Jones

WR Winnaar Uitslag WR Verliezer
1 Vlag van Engeland Lee Westwood
3 & 2
69 Vlag van Zweden Henrik Stenson (2007)
30 Vlag van Verenigde Staten Nick Watney
5 & 4
34 Vlag van Verenigde Staten Anthony Kim
46 Vlag van Zuid-Korea K J Choi
1 up
15 Vlag van Zuid-Afrika Retief Goosen
42 Vlag van Verenigde Staten Ryan Moore
3 & 1
16 Vlag van Italië Francesco Molinari
59 Vlag van Italië Matteo Manassero
2 & 1
8 Vlag van Verenigde Staten Steve Stricker (2001)
25 Vlag van Zuid-Afrika Charl Schwartzel
Hole 20
39 Vlag van Japan Ryo Ishikawa
9 Vlag van Engeland Luke Donald
6 & 5
58 Vlag van Verenigde Staten Charley Hoffman
24 Vlag van Italië Edoardo Molinari
3 & 2
41 Vlag van Schotland Martin Laird

Groep Ben Hogan

WR Winnaar Uitslag WR Verliezer
5 Vlag van Verenigde Staten Phil Mickelson
6 & 5
64 Vlag van Australië Brendan Jones
33 Vlag van Verenigde Staten Rickie Fowler
1 up
36 Vlag van Zweden Peter Hanson
13 Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
Hole 22
52 Vlag van Denemarken Anders Hansen
47 Vlag van Verenigde Staten Bo Van Pelt
2 up
20 Vlag van Zuid-Afrika Louis Oosthuizen
4 Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell
4 & 2
63 Vlag van Verenigde Staten Heath Slocum
37 Vlag van Engeland Ross Fisher
4 & 3
26 Vlag van Australië Robert Allenby
57 Vlag van Verenigde Staten Stewart Cink
1 up
12 Vlag van Engeland Ian Poulter (2010)
48 Vlag van Zuid-Korea Y E Yang
Hole 20
21 Vlag van Spanje Alvaro Quiros

Groep Gary Player

WR Winnaar Uitslag WR Verliezer
2 Vlag van Duitsland Martin Kaymer
7 & 6
62 Vlag van Zuid-Korea Seung-yul Noh
29 Vlag van Engeland Justin Rose
2 & 1
31 Vlag van Verenigde Staten Zach Johnson
17 Vlag van Zweden Robert Karlsson
5 & 3
50 Vlag van Japan Hiroyuki Fujita
18 Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
4 & 3
51 Vlag van Verenigde Staten Sean O'Hair
7 Vlag van Engeland Rory McIlroy
4 & 2
61 Vlag van Verenigde Staten Jonathan Byrd
38 Vlag van Verenigde Staten Ben Crane
4 & 2
27 Vlag van Australië Adam Scott
56 Vlag van Verenigde Staten Ryan Palmer
2 up
10 Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk
23 Vlag van Spanje Miguel Jiménez
2 & 1
44 Vlag van Japan Yuta Ikeda

Groep Sam Snead

WR Winnaar Uitslag WR Verliezer
65 Vlag van Denemarken Thomas Bjørn
1 up
3 Vlag van Verenigde Staten Tiger Woods (2003,'04, '08)
28 Vlag van Australië Geoff Ogilvy (2006, 2009)
4 & 3
35 Vlag van Ierland Pádraig Harrington
53 Vlag van Verenigde Staten Mark Wilson
Hole 19
14 Vlag van Verenigde Staten Dustin Johnson
19 Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
3 & 2
45 Vlag van Verenigde Staten Bill Haas
6 Vlag van Engeland Paul Casey
Hole 19
60 Vlag van Australië Richard Green
40 Vlag van Australië Jason Day
3 & 2
32 Vlag van Zuid-Korea Kyung-tae Kim
11 Vlag van Zuid-Afrika Ernie Els
Hole 19
54 Vlag van Verenigde Staten Jeff Overton
66 Vlag van Verenigde Staten J.B. Holmes
4 & 2
43 Vlag van Colombia Camilo Villegas

Phil Mickelson won al op hole 13, en de partij tussen Martin Kaymer en Seung-yul Noh was nog sneller over, Noh maakte slechts een birdie en speelde vier holes in par voordat hij zich op hole 12 gewonnen moest geven. Enkele partijen moesten na 18 holes nog doorspelen, Matt Kuchar en Anders Hansen zelfs tot hole 22.
Tiger Woods had het moeilijk tegen Thomas Bjørn en stond alleen even op hole 11 en 12 up. Op hole 18 maakte hij de vierde birdie van de dag, zodat ze naar hole 19 moesten. Daar gaf Woods zich gewonnen.

Donderdag 32 spelers

Tegen alle verwachtingen in verloren Ernie Els, Stewart Cink, Phil Mickelson en ook de tweede Molinari broer. Stewart Cink had in voorgaande jaren 66% van zijn partijen gewonnen en leek een grote kanshebber. Mickelson speelde dit toernooi voor de 12de keer en was nooit eerder met 6 & 5 verslagen. De 22-jarige Fowler had vijf birdies en een eagle gemaakt in twaalf holes en op Hole 13 hoefde hij zijn eagle-putt niet te maken. Mickelson gaf zich gewonnen.

Rickie Fowler versloeg Mickelson

Groep Bobby Jones

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Nick Watney
1 up
Vlag van Engeland Lee Westwood
Vlag van Verenigde Staten Ryan Moore
5 & 4
Vlag van Zuid-Korea K J Choi
Vlag van Italië Matteo Manassero
1 up
Vlag van Zuid-Afrika Charl Schwartzel
Vlag van Engeland Luke Donald
2 & 1
Vlag van Italië Edoardo Molinari

Groep Ben Hogan

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Rickie Fowler
6 & 5
Vlag van Verenigde Staten Phil Mickelson
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
3 & 2
Vlag van Verenigde Staten Bo Van Pelt
Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell
4 & 2
Vlag van Engeland Ross Fisher
Vlag van Zuid-Korea Y E Yang
4 & 3
Vlag van Verenigde Staten Stewart Cink

Groep Gary Player

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Duitsland Martin Kaymer
Hole 20
Vlag van Engeland Justin Rose
Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
2 up
Vlag van Zweden Robert Karlsson
Vlag van Verenigde Staten Ben Crane
8 & 7
Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy
Vlag van Spanje Miguel Ángel Jiménez
4 & 2
Vlag van Verenigde Staten Ryan Palmer

Groep Sam Snead

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Australië Geoff Ogilvy
1 up
Vlag van Denemarken Thomas Bjørn
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
6 & 5
Vlag van Verenigde Staten Mark Wilson
Vlag van Australië Jason Day
4 & 2
Vlag van Engeland Paul Casey
Vlag van Verenigde Staten J.B. Holmes
1 up
Vlag van Zuid-Afrika Ernie Els

Vrijdag 16 spelers

In iedere groep wordt door vier spelers gespeeld.

Groep Bobby Jones

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Ryan Moore
Hole 19
Vlag van Verenigde Staten Nick Watney
Vlag van Engeland Luke Donald
3 & 2
Vlag van Italië Matteo Manassero

Groep Ben Hogan

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
2 & 1
Vlag van Verenigde Staten Rickie Fowler
Vlag van Zuid-Korea Y E Yang
3 & 2
Vlag van Noord-Ierland Graeme McDowell

Groep Gary Player

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Duitsland Martin Kaymer
2 & 1
Vlag van Verenigde Staten Hunter Mahan
Vlag van Spanje Miguel Ángel Jiménez
7 & 6
Vlag van Verenigde Staten Ben Crane

Groep Sam Snead

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
6 & 4
Vlag van Australië Geoff Ogilvy
Vlag van Verenigde Staten J.B. Holmes
1 up
Vlag van Verenigde Staten Jason Day

Zaterdag 8 spelers

Finalist Kaymer
Finalist Donald

Zaterdag ochtend

In iedere groep zijn twee spelers overgebleven. 's Ochtends spelen zij de kwartfinale, de ronde die bepaalt wie in iedere groep de winnaar is.

Groep Bobby Jones

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Engeland Luke Donald
5 & 4
Vlag van Verenigde Staten Ryan Moore

Groep Ben Hogan

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
2 & 1
Vlag van Zuid-Korea Y E Yang

Groep Gary Player

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Duitsland Martin Kaymer
1 up
Vlag van Spanje Miguel Ángel Jiménez

Groep Sam Snead

Winnaar Uitslag Verliezer
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
Hole 19
Vlag van Verenigde Staten J.B. Holmes

Zaterdag middag

's Middags is de halve finale. Hierin spelen de winnaars van Groep Bobby Jones en Groep Ben Hogan tegen elkaar en de winnaars van Groep Gary Player en Groep Sam Snead.
De partij tussen Luke Donald en Matt Kuchar was snel voorbij, de partij tussen Martin Kaymer en Bubba Watson duurde veel langer. Beiden stonden even 1up, maar na hole 14 stonden ze weer all square. Hole 15 en 16 werden door Watson met bogeys verloren, op hole 17 maakte hij zijn derde birdie, en stond Kaymer nog 1up. Op hole 18 maakten beiden een par en had Kaymer gewonnen. Ook werd Kaymer hierdoor wederom de nummer 1 van de wereldranglijst.

Groep Bobby Jones Uitslag Groep Ben Hohan
Vlag van Engeland Luke Donald
6 & 5
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
Groep Gary Player Uitslag Groep Sam Snead
Vlag van Duitsland Martin Kaymer
1 up
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson

Zondag: Finale

Op zondag worden slechts twee partijen gespeeld. De verliezers van de halve finale spelen de troostfinale en daarna spelen de winnaars van de halve finale om de trofee.
Door hun positie in de (troost)finale hebben deze vier spelers veel punten gekregen op de OWGR, en daarmee zijn zij in de ranglijst gestegen tot de hieronder genoemde positie.

Kuchar stond na negen holes 2 up, en uiteindelijk won hij op hole 17 met 2&1 van Bubba Watson.

Donald en Kaymer stonden na negen holes all square en speelden beiden boven par. Daarna maakte Donald een birdie op hole 11, Kaymer een bogey op hole 12 en Donald een birdie op hole 15. Hij stond toen +3, na een par op hole 16 won Donald met 3&2.

Finale
WR Winnaar Uitslag WR 2de plaats
3
Vlag van Engeland Luke Donald
3 & 2
1
Vlag van Duitsland Martin Kaymer
Troostfinale
WR 3de plaars Uitslag WR 4de plaats
4
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar
2 & 1
5
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson
Kembali kehalaman sebelumnya