Ege Bamyası er det fjerde studioalbumet av det tyskeeksperimentelle rockebandetCan. Det kom ut i 1972 på United Artists. Albumet inneheld singelen «Spoon», som gjekk inn på Topp 10 på singellista i Tyskland, hovudsakleg fordi han vart nytta som kjenningsmelodi for ein tysk TV-thriller kalla Das Messer (Kniven). Med suksessen kunne Can flytte til eit betre studio der dei spelte inn Ege Bamyası. Ege Bamyası vart mastra på nytt som ein hybrid SACD i 2004 med eit hefte med kommentarar om albumet av tidlegare Melody Maker-journalist David Stubbs, i tillegg til bilete av bandet.
Plateomslaget var eit ordspel på namnet på bandet (sidan det syner ein boks (can på engelsk) merkt med «CAN»). «Ege Bamyası» tyder «Egeeisk moskus» på tyrkisk. Albumet fekk mykje god kritikk og har sidan vorte omtalt som ei inspirasjonskjelde for andre artistar. Mange artistar har spelt inn sine versjonar av songane på Ege Bamyası. Remiks-versjonar av fleire av songane finst på albumet Sacrilege.
Produksjon
Med den kommersielle suksessen dei fekk med singelen «Spoon» (som nådde sjetteplassen på den tyske singellista[1] og selde 300 000 eksemplar), kunne Can leige ein tidlegare kinosal, der dei bådde budde og spelte inn musikk. Innspelinga gjekk derimot trått i følgje gitaristen Michael Karoli fordi klaverspelaren Irmin Schmidt og vokalisten Damo Suzuki spelte sjakk store delar av dagane[2] og «plata måtte gjerast ferdig i ein vanvittig prosess, og somme av spora vart spelte inn nesten i sanntid og singelen «Spoon» vart lagt til fordi me mangla nok songar.»[2]
Ege Bamyası vart spelt inn med Czukay bak spakane i Inner Space-studio i Weilerswist, ein by nær Köln.[3]
Ege Bamyası har fått mykje god kritikk etter det kom ut. Pitchfork Media hadde albumet på 19. plasspå lista si over dei 100 beste albuma frå 1970-åra.[7] Det britiske musikkmagasinet Melody Maker skreiv: «Can er utan tvil det mest talentfulle og mest konsistent eksperimentelle rockebandet i Europa, inkludert England.»[8] Suksessen til songen «Spoon» og salstala frå albumet inspirerte Can til å halde ein gratiskonsert i eit forsøk på nå eit breiare publikum. Can Free Concert vart filma av Martin Schäfer, Robbie Müller og Egon Mann for regissøren Peter Przygodda ved Köln Sporthalle den 3. februar 1972 og finst i dag på Can DVD.[9]
Fleire artistar har nemnd Ege Bamyasi som ei inspirasjonskjelde. Stephen Malkmus frå Pavement har sag at «Eg spelte Ege Bamyası av Can kvar kveld før eg gjekk å la meg i tre år.»[10]Thurston Moore frå Sonic Youth sa «Eg fann Ege Bamyası i 49-cent-kassen på Woolworth's. Eg såg ikkje noko skrive om Can. Eg visste ikkje noko om dei utan denne moskusboksen på plateomslaget, som verka fullstendig bisarrt. Eg tok omsider plata med meg heim og sleit ho heilt ut. Ho var så fortryllande. Det var noko med det som fekk det til å verke som om Can spelte på utsida av rock 'n' roll. Det var ulikt alt anna eg hadde høyrt på den tida.»[11]
Fleire artistar har spelt inn sine versjonar av songane på Ege Bamyası. «I'm So Green» vart spelt av Beck og vart send inn for eit planlagt hyllestalbum til Can produsert av Dust Brothers.
Kanye West sampla frå «Sing Swan Song» for songen sin «Drunk and Hot Girls» på albumet Graduation, og mykje av teksten er henta frå Suzuki sin vokal. Fleire av songane på Ege Bamyası er remiksa på albumet Sacrilege.
Hip hop-artisten I Self Devine sampla frå «Vitamin C» på songen «Overthrow» på hans Self Destruction i 2005. Kleptones har nytta «Vitamin C» i miksen sin av Hectic City 7 – May Daze.[12] «Vitamin C» kan ein òg høyre i Pedro Almodóvar-filmen Broken Embraces.
For 40-årsjubileet til utgjevinga spelte Stephen Malkmus heile albumet den 1. desember 2012 under WEEK-END Festival i Köln i Tyskland.[13]
Innhald
Alle songar er skrivne av Karoli, Czukay, Liebezeit, Schmidt og Suzuki.
↑Sarig, Roni (1998). The Secret History of Rock: The Most Influential Bands You'Ve Never Heard. Watson-Guptill Publications. s. 125. ISBN0-8230-7669-5.
