Kart over induskulturen med store funnstader avmerkte.
Induskulturen dekte det meste av noverande Pakistan med mindre funnstader i Afghanistan, Turkmenistan og Gujarat i India. Funnstadene ligg særleg langs Indus, men også langs sideelver som Hakra i Pakistan og Ghaggar i India. Medan dei fleste byane låg nær elver, er det også funne nokre langs kysten og på øyar.
Kulturen var samtidig med Sumer og Akkad i Mesopotamia og Det gamle Egypt. Europa var inne i bronsealderen (Noreg tildels i steinalderen). Induskulturen er blitt sett i samanheng med namnet Meluhha, som ein finn omtalt i sumeriske kjelder.
Sjølv om induskulturen hadde eit skriftsystem, er dette ikkje blitt tyda, og me veit ikkje kva språk dei tala, eller kva dei kalla seg sjølv. Dei levde før dei sanskrit-talande ariarane, og er blitt sett i samanheng med tidlege dravidiske språk, indoiranske språk, mundaspråk og ein forløpar til det isolerte språket kalto.
«Prestekongen», skulptur frå Mohenjodaro.
Det er likevel mogleg å sjå trekk frå mellom den eldgamle kulturen i dagens Sør-Asia. Teikn, teikningar og figurer viser mønster som ein kan finna att i hinduismen i dag, som ein svastika, trefork, kyr, fallossymbol som kan minna om sjiva-lingaer, kvinner med raudfarge i midtskilen og menneske i yoga-aktige stillingar, mellom anna ein mannsfigur som er blitt spekulativt likna med Sjiva i ei lotusstilling. Armringar og det ein kan sjå av klede, som skjørt og eit klede over ei skulder, kan også minna om noverande sørasiatisk kultur.
Den første staden ein undersøkte arkeologisk var Harappa og deretter Mohenjodaro i 1920-åra. Mehrgarh blei først funne i 1974, men var viktig i å visa utviklinga frå steinalder- til bronsealderbyar.
Skildring
Ruinar av hus med bad og do i Lothal.
Det er funne over tusen byar og mindre bustader frå induskulturen. Byane var omkransa av tjukke murar som kan ha verna mot flaum eller fiendar. Langs dei større gatene i byane hadde ein dekte renner for kloakkvatn langs sidene. Bustadhusa hadde ofte gardsplassar og eigne baderom med avløp. Det fanst også lagerhus og hamner og minst eitt offentleg bad.
Indusbyane blei større og meir innvikla. Standardiserte mål og vekter, murstein av same storleik og eit eit felles skriftsystem tyder på ein sameina politisk kontroll.
I denne fasen blei byane Harappa, Mohenjodaro og Dholavira bygd. Kjende kunstverk blei til, som «prestekongen» og «dansejenta».
