Kjetil Bragli Alstadheim (fødd 26. september 1968) er ein norsk journalist og kommentator fødd i Oslo.[1]
Alstadheim har studiekompetanse frå Nesbru vidaregåande skule frå 1987 og grunnfag i idéhistorie frå Universitetet i Oslo frå 1990.[2] Han var dagleg leiar i Natur og Ungdom 1987–1989,[3] journalist i Klassekampen 1991–1995 og journalist i den politiske avdelinga i Aftenposten 1995–1996.[2] I 1996 vart han journalist og kommentator i Dagens Næringsliv i Oslo, der han òg har vore klubbleiar. Frå 2014 til 2020 var han politisk redaktør i Dagens Næringsliv,[1] deretter vart han tilsett i tilsvarande stilling Aftenposten.[4]
Alstadheim har som journalist dekt felta politikk og økonomi. Han var leiar for Presselosjen til stortinget 2006–2010.
I 2010 vart han tildelt Språkprisen til riksmålsforbundet for pressefolk, Gullpennen,[5] og for 2011 vart han tildelt NTBs pris for godt mediespråk. I 2013 fekk han Den Store Journalistprisen.[6]
Alstadheim er brorson av Håvard Alstadheim og fetter av Håkon Alstadheim, begge Venstre-politikarar frå Skatval i Nord-Trøndelag.[7]
Bibliografi
- Republikken Norge. Oslo: Aschehoug. 2014. ISBN 9788203294457.
- Klimaparadokset. Oslo: Aschehoug. 2010. ISBN 82-03-29236-4.
- Alstadheim, Kjetil B. (red.) (1991). Naturvernforbundets EF-hefte: vekst, overnasjonalitet, EFs miljøpolitikk, EØS. Oslo: Norges Naturvernforbund. ISBN 82-7478-024-8.
Referansar
- ↑ 1,0 1,1 Garvik, Olav (7. januar 2020). «Kjetil Bragli Alstadheim». Store norske leksikon (på norsk bokmål).
- ↑ 2,0 2,1 Øy, Nils E., red. (1998). Pressefolk 1997. Norsk Presseforbund. s. 12. ISBN 82-7147-175-9.
- ↑ Yngve Nilsen. «En felles plattform?» (PDF). Miljøhistorie i Norge. s. s. 33. [daud lenkje]
- ↑ «Kjetil Bragli Alstadheim blir politisk redaktør i Aftenposten», www.aftenposten.no (på norsk bokmål), henta 15. desember 2020
- ↑ «Gullpennen». Riksmålsforbundet. Arkivert frå originalen 12. januar 2014.
- ↑ Journalistprisen til Alstadheim, presse.no, 13.05.2013
- ↑ Olav Vinge, red. (2001). Skatval. Gårds- og slektshistorie 2. Skatval Historielag. s. 250. ISBN 82-995735-2-1.
