La prononciacion qu'ei ['astɔ]. Las fòrmas ancianas que son Aste en 1385 (s'ei pas un aute vilatge), Asta en 1487, Aste-Béon despuish la fusion de las duas comunautats [1], Aste (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau).
Dauzat qu'explica Asta per ast, varianta de aitz, « punta rocosa » [3].
Segon Miquèu Grosclaude, l'explicacion de Dauzat qu'ei justa, mès aproximativa, pr'amor lo basco coneish pas ast, mès la varianta arredusida as. Que cau donc descompausar en as « punta rocosa » e ta, sufixe locatiu [1].
Bion
La prononciacion qu'ei [bjun]. Las fòrmas ancianas que son Beoo en 1328, 1374 e 1385, Beo de la bag d'Ossau en 1427, Béon en 1654, Béon (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Aste-Béon adara [1].
Segon Miquèu Grosclaude, Bion que vien de l'arrasic oronimica preindoeuropèa *ben (citada dens Dauzat, Deslandes e Rostaing, Dictionnaire étymologique des noms de rivières et de montagnes de France, p. 117), qui seré ua varianta de *men (cf. lo bascomendi); *Ben que's tròba tanben dens lo toponime regionau Benou (grafia francesa), representat per un planèr, dus pics e ua aiga. Que i a un sufixe [1]desconeishut.
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg){kind=small}