Après la scission dei País Bas, Espanha gardèt lo contraròtle dau Sud onte menèt vigorosament la Contra-Reforma. Aquò entraïnèt l'abjuracion ò l'emigracion dei darriers protestants. Puei, Madrid deguèt far fàcia ais ambicions francesas. De 1648 a 1697, de guèrras quasi incessantas s'acabèron per la pèrda d'Artés, de l'oèst e dau sud de Flandra, de Cambrésis, de Valencianas e dau sud de Luxemborg.
Ocupats per França en 1701-1706 e per leis Angloolandés en 1706-1713, lei País Bas Espanhòus foguèron atribuits ais Austrians en 1714. La prosperitat de la region foguèt restablida après 1748 e la conclusion de la patz definitiva entre Borbons e Habsborgs. Lo regime austrian centralizèt l'administracion mai respectèt lei privilègis tradicionaus de cada província. A la fin dau sègle XVIII, Jousè II (1780-1790) menèt una importanta politica de modernizacion (edicte de tolerància en favor dei protestants, reorganizacion judiciària e administrativa...). Pasmens, se turtèt ai captaus locaus (clergat, noblesa, magistrats...) que se revoutèron en aost de 1789. Àustria deguèt esperar fins a la fin de 1790 per restablir l'òrdre.
Periòde revolucionari
Reialme de Belgica
Ünificacion e independéncia
Definicion dei frontieras bèlgas
Colonizacion de Còngo
Primièra e Segonda Guèrras Mondialas
Politica
Belgica es una monarquia federala constitucionala e parlamentària, qu'après la Segonda Guèrra Mondiala evolucionèt d'un estat unitari a una federacion. Lo Parlament bicameral es format d'un Senat e d'una Cambra de Representants. La primièra es una barreja de politics màgers elegits dirèctament e de representants de las comunautats e de las regions; del temps que la darrièra representa totes los bèlgas qu'an almens dètz-e-uèch ans en un sistèma de representacion proporcionala.
Belgica es un dels paucs païses onte votar es obligatòri, e per aiçò a un dels taus pus nauts de participacion electorala del mond[3].
Lo nombre de ministres francofòns e neerlandofòns es lo meteis, coma es prescrit dins la constitucion[4]. Lo Rei o la Reina de los Bèlgas[5] ─ actualament Felip ─ es lo cap d'Estat, mai se an prerrogativas limitadas. Lo poder veritable es fisat al primièr ministre e als diferents govèrns que govèrnan lo país. Lo primièr ministre actual es Alexander De Croo.
Belgica ten de frontièras terrèstras amb França (620 km), Alemanha (167 km), Luxemborg (148 km) e los Païses Basses (450 km). Sa superfícia totala, en i incluent las massas d'aiga, es de 33.990 km², mentre que la superfícia terrèstra es de 30.528 km² (fòra las plajas). Belgica ten tres regions geograficas principalas:[6]
la Belgica Nauta: situada al sud-èst e constituïda pel massís de las Ardenas;
la Belgica Mejana: situada al nòrd de la linha Sambre-Mosa, territòri de transicion amb la Belgica bassa, amb d'altituds sempre inferiors als 200 m;
la Bèlgica Bassa, region que passa pas los 50 m d'altitud e que constituís un tròç de la granda planura europèa, qu'es pas separada per cap accident geografic natural dels Païses Basses.
Idrograficament, i a tres sectors:
lo bacin de Mòsa, amb son afluent principal, Sambre, que drena 43% del territòri belga;
lo bacin d'Escalda, que drena la Belgica mejana e la bassa;
l'extrèm nòrd-oèst del país, drenat per Ijzer, que desemboca dins la mar del Nòrd.
A mai, Belgica es traversada per maitas rius e canals navegables.
Lo clima del territòri es oceanic o maritim temperat, amb fòrça precipitacions dins totes las estacions. La temperatura metana atenh lo nivèl minimal en genièr (3°C) e lo nivèl maximal en julhet (18°C). La precipitacion mejana per mes varia entre 52 mm entre febrièr e abril e 78 mm en julhet[7].
↑L'apellacion « Rei de Belgica » es sovent utilizada mas incorrècta. L'apellacion de « rei dels Bèlgas » es dirèctament eretat de França amb l'amassada constituenta de 1789 e la monarquia de Juillet que designa lo rei coma rei dels franceses, deten lo poder del pòble e es responsable davant el, succedissent a la denominacion « rei de França », tenent son poder de Dieu.
