Las fòrmas ancianas son Prioratus de la Besseyra en 1288, Villa de Besseria in Alvernia en 1327, Besseria, dioc. S. Flori en 1464, Domus de Beysseyra alh secle XV, La Besseire en 1539, Paroisse de la Besseire de Sainct Mary, diocèse de Sainct Flour en 1588, La Bessiere Saint Mary alh secle XVIII (mapa de Cassini), Besseyre-Nivôse en 1793 [2].
La prononciacion aproximativa dins l'ancian canton de Pinòus z-es [la bœ'sɛjrɔ sen 'maɾi], [la 'bsɛɾœ], [la'bsɛɾœ sentma'ɾi] (?) [3]. Becèira z-es format delh [resultat delh] bas latin *bettia, bòsc de beces, derivat delh gallic *betu, bettu, bèç, ambelh [resultat delh] sufixe -aria[4].
Istòria
En 1789, La Becèira dependiá de la província e lo bailiatge de Gevaudan. Sa gleisa parochala, diocèsi de Mende e archipreirat de Saug, èra delh vocable de Sant Mari; lo prior de La Vòuta presentava a la cura. D'unes actes plaçan aquela localitat dins la diocèsi de Sant Flor[2].
.svg){kind=small}
