Las fòrmas ancianas son : CARIACO VICO, triens merovingian delh secle VII, In comitatu Brivatensi, in vicaria Hieracensi en 919, In aice Brivatensi, in vicaria Cheriacensi en 924, In comitatu Brivatensi et in vicaria de Horiacensi en 958, In comitatu Arvenico, in vicaria de Heriacensi en 962, Vicaria Chiriacensis alh secle X, Sanctus Baudelius en 1281, Saint-Bausire en 1379, Sainct Bauzille, Sainct Bouzille en 1401, Beauzire-l'Union en 1793 [3].
La prononciacion aproximativa z-es [san bu'ziɾə] a Mercuèr, Graneirs e dins d'autres luòcs [4]. La grafia pòt èsser Sant Bausele (la barradura en [i] de e tonic e l'alteracion de -l- intervocalica en [ɾ] son regularas) o pus fonetica, Sant Bausire.
L'agionime a remplaçat un nom de villa galloromana, la proprietat de Carius; se lo nom aviá sobreviscut, benlèu seriá estat *Chairac; i a un dobte a causa de las fòrmas seguentas. Lor confusion es benleu signe que lo nom èra pas mai prononciat. Sant Bausele èra chapluòc de vijariá. Sant Bausele representa lo galloroman Baudelius, Baudilius, martirizat a Nimes alh secle III o IV [5].
Lo -d- intervocalic se sonoriza regularament en -z- (levat restauracion sabenta); -l- intervocalica s'altèra en naut-auvernhàs, probablament en -r-. Una finala en -i es impossibla en auvernhàs modèrne.
Istòria
En 1789, Sant Bausele fasiá partida de la província d'Auvernhe, de l'eleccion e subdelegacion de Briude e delh presidiau de Riam. Sa gleisa parochala, diocèsi de Sant Flor e archipreirat de Briude, èra delh vocable de Sant Bausele [3].
.jpg)
.svg){kind=small}
