La prononciacion qu'ei [si'rɔs]. Las fòrmas ancianas que son Ciros en 1385, Siroos en 1443, Chiros/Xiros en 1538, Cyros en 1682, Siros (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Arganhon-Marcerin lo 8 d'abriu de 1851, data de la fusion de las duas comunas [2].
Dauzat e Rostaing qu'explican Siros per lo nom gallic d'òmi Sirus dab lo sufixe aquitan -ossum[3].
Segon Miquèu Grosclaude, los cas de sufixes d'apertenéncia divèrs dab lo medish radicau que hè pensar lo radicau ei un nom de persona. Sirus (latin), o benlhèu Sirius, Sira, Scyrus dab lo sufixe -ossum qu'explican Siròs, proprietat de Sirus, etc [2].
.svg){kind=small}