La prononciacion qu'ei [bi'ɣɛrɔs]. Las fòrmas ancianas que son Bileles, en 1154 (Carta de Barcelona), Bilère (transcripcion en francés deu mot precedent per Marca), Billere en 1286, Vilheres d'Ossau en 1538, Bilheras en 1595, Bilhères en 1618, Billeres (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].
Dauzat qu'explica Vilhèras ei lo resultat deu latin *villella, « petit vilatge », diminutiu de villa[3].
Segon Miquèu Grosclaude, Pèire Bèc que senhala -lh- hè problèma : normaument *villella mia a [bilɛrɔ] e non pas a [bi'ɣɛrɔ]. Mès, precisament, Grosclaude qu'explica aquera fòrma shens molhadura ei presenta dens la Carta de Barcelona en 1154. Donc, Grosclaude que pausa la question : quan e perqué l s'ei palatalizada en lh ? L'autor que precisa lo sens probable : las petitas proprietats [2].
.svg){kind=small}