Na głoszonych przez niego homiliach i kazaniach gromadziły się tłumy. Był ceniony za siłę i prostotę swojego języka, groteskowość humoru[2], prostolinijność w napominaniu zarówno urzędników dworskich jak i zwykłych mieszkańców miasta. Przemawiał, używając języka ludu. Czasem jego kazania były szorstkie i dowcipne. Bywał też w swych naukach wzniosły i wzbudzający podziw. Zmarł w Wiedniu 1 grudnia 1709 roku.
W opublikowanych dziełach jawi się kunszt jego słowa. Najbardziej typowym przykład stylu Abrahama a Sancta Clara odnajdujemy w noweli moralizatorskiej zatytułowanej Judas der Erzschelm, wydanej w czterotomowym zbiorze w Salzburgu w latach 1686–1695.
Wiele jego dzieł drukowanych było w całości lub we fragmentach z licznymi nieoryginalnymi wstawkami. Najlepsze wydanie dzieł Abrahama a Sancta Clara w 21 tomach powstawało w Pasawie i Lindau w latach 1835–1854.
Wybrane prace Abrahama a Sancta Clara w tłumaczeniu na język polski ukazały się w antologii Panorama Literatury Krajowej i Zagranicznej wydawanej w 1836 i 1838 w Warszawie przez J. Węckiego[4].
↑ abcErzdiözeseE.FreiburgErzdiözeseE., Abraham a Sancta Clara [online], Home [dostęp 2022-06-03](niem.).
↑Abraham a Santa Clara, [w:] JanJ.ChoderaJanJ., MieczysławM.UrbanowiczMieczysławM. (red.), Mały Słownik Pisarzy Niemieckich, Austriackich i Szwajcarskich, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, s. 13.
↑EdytaE.PołczyńskaEdytaE., CecyliaC.ZałubskaCecyliaC., Bibliografia przekładów z literatury niemieckiej na język polski 1800–1990, t. 1. 1800–1918, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1995, s. 19, 168, ISBN 83-232-0694-5.
Bibliografia
Karl Bertsche: Die Werke Abraham a Santa Claras in ihren Frühdrucken. Wien: Krieg 1961
Franz M. Eybl: Abraham a Santa Clara. Vom Prediger zum Schriftsteller. Tübingen: Niemeyer 1992, ISBN 3-484-36506-4.
Gunter Haug: "Abraham a Santa Clara", in: Im Schatten eines Denkmals. Geschichte und Geschichten des Geburtsortes von Abraham a Santa Clara. Kreenheinstetten 793-1993, hrsg. Gemeinde Leibertingen. Tuttlingen: Braun 1993, S. 41–52