Rozpoczął studia w Narodowej Szkole Sztuk Pięknych w Rio de Janeiro (port. Escola Nacional de Belas Artes), gdzie ukończył architekturę w 1930 roku. W tym samym roku został mianowany przez Lucio Costę asystentem Gregoriego Warchavchika (pierwszej osobowości przeciwdziałającej rozwojowi neokolonialnego wątku Brazylii) w Narodowej Szkole Sztuk Pięknych[5]. Wkrótce przyjął profesurę na wydziale projektowania i planowania przestrzennego[2]. W latach 1936–1949 pracował też w Ministerstwie Zdrowia i Edukacji w Rio de Janeiro[5].
Kariera architektoniczna
Spędził większość swojego życia w służbie publicznej, zwłaszcza w dziale planowania miasta, gdzie podjął kilka ważnych projektów, takich jak urbanizacja centrum Rio de Janeiro. Jego niedokończony projekt z 1948 przewidywał urbanizację uboższego obszaru przez rozebranie Morro do Santo Antônio z budynkami administracyjnymi, mieszkalnymi, a nawet muzeum zaprojektowanym przez Le Cobusiera[6]. Oprócz zapewnienia miastu dróg łączących południe i północ, stworzył on duży park na skraju Flamengo[6]. W tym czasie ożenił się z Carmen Portinho, trzecią kobietą, która ukończyła kurs inżynieryjny w kraju i od tej pory stale współpracowała przy jego projektach[7].
Jedną z jego najważniejszych prac jest osiedle mieszkaniowe Pedregulhos (ukończone w 1947), przeznaczone dla urzędników publicznych o niskich dochodach oraz klasy średniej, które posiadało szkoły, przedszkola, targowiska i usługi pralnicze[8], a także projekt i uczestnictwo w budowie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Rio de Janeiro w latach 1954-1958[9].
Reidy przeszedł na emeryturę na początku lat 60 XX wiek. Zmarł 10 sierpnia 1964 roku w Rio de Janeiro[8].
.jpg)