Albrecht VII (ur. 25 lipca 1486, zm. 7 stycznia 1547) – książę Meklemburgii od 1503 r. wraz z bratem Erykiem II (zm. 1508) i Henrykiem V Zgodnym, książę Meklemburgii-Güstrow od podziału w 1520 r.
Życiorys
Albrecht był trzecim synem księcia Meklemburgii Magnusa II i Zofii, córki księcia zachodniopomorskiego Eryka II. W 1503 r. po śmierci ojca został wraz ze starszymi braćmi Henrykiem i Erykiem księciem Meklemburgii; żył jeszcze także ich stryj Baltazar. W 1507 r. zmarł Baltazar, w kolejnym roku Eryk. Z pozostałym bratem Henrykiem Albrecht w 1520 r. dokonał podziału Meklemburgii: Albrecht otrzymał część z Güstrow, a Henryk część ze Schwerin.
Po nieudanej próbie odzyskania tronu duńskiego przez byłego króla Chrystiana II Albrecht próbował zdobyć koronę duńską. W 1535 r. zdobył na pewien czas Kopenhagę. Chrystian III zmusił go jednak w kolejnym roku do kapitulacji i rezygnacji z roszczeń. W 1543 r. z kolei starał się o koronę szwedzką. Daremnie próbował powstrzymać w Meklemburgii postępy reformacji, której sprzyjał jego brat Henryk.
Rodzina
Albrecht w 1524 r. poślubił Annę, córkę elektora brandenburskiego Joachima I Nestora. Ze związku tego pochodziło dziesięcioro dzieci:
Bibliografia
