Anton jest zbudowany z 512 wielordzeniowych procesorów ASIC, połączonych w sieć o topologii trójwymiarowego torusa[3]. Każdy procesor posiada własną pamięć DRAM i komunikuje się ze swoimi 6 sąsiadami przez łącza o przepustowości 600 Gbit/s i opóźnieniu 50ns[4].
Każdy z 512 procesorów zawiera dwa podsystemy. Główny podsystem HTIS służy do symulacji oddziaływań elektrostatycznych i van der Waalsa[5]. Składa się z 32 rdzeni połączonych w tablicę systoliczną. Pozostałe obliczenia, w tym wyliczanie sił wiązań chemicznych i wykonywanie FFT do oddziaływań dalekiego zasięgu, są wykonywane przez elastyczny podsystem, zawierający cztery uniwersalne rdzenie Tensilica (wyposażone w pamięć cache) i osiem programowalnych rdzeni SIMD[6].
↑David E. Shaw, Martin M. Deneroff, Ron O. Dror, Jeffrey S. Kuskin, Richard H. Larson, John K. Salmon, Cliff Young, Brannon Batson, Kevin J. Bowers, Jack C. Chao, Michael P. Eastwood, Joseph Gagliardo, J.P. Grossman, C. Richard Ho, Douglas J. Ierardi, István Kolossváry, John L. Klepeis, Timothy Layman, Christine McLeavey, Mark A. Moraes, Rolf Mueller, Edward C. Priest, Yibing Shan, Jochen Spengler, Michael Theobald, Brian Towles, and Stanley C. Wang. Anton, A Special-Purpose Machine for Molecular Dynamics Simulation. „Communications of the ACM”. 51 (7), s. 91–97, July 2008. ACM. DOI: 10.1145/1364782.1364802.
↑Jeffrey S. Kuskin, Cliff Young, J.P. Grossman, Brannon Batson, Martin M. Deneroff, Ron O. Dror, and David E. Shaw. Incorporating Flexibility in Anton, a Specialized Machine for Molecular Dynamics Simulation. „Proceedings of the 14th Annual International Symposium on High-Performance Computer Architecture (HPCA '08), Salt Lake City, Utah, 16 lutego–20, 2008”, 2009. IEEE.brak numeru strony