Antoni Wilk
|
| Data i miejsce urodzenia
|
19 grudnia 1876
Pławowice
|
| Data i miejsce śmierci
|
17 lutego 1940
Kraków
|
| Zawód, zajęcie
|
astronom
|
| Odznaczenia
|
|
|
|
Antoni Wilk (ur. 19 grudnia 1876 w Pławowicach, zm. 17 lutego 1940 w Krakowie) – polski astronom, odkrywca czterech komet okresowych.
Życiorys
Kształcił się w Krakowie, gdzie w 1899 wstąpił na Uniwersytet Jagielloński na studia matematyczne i fizyczne, w czasie których uczęszczał na zajęcia z astronomii. Po czterech latach został nauczycielem gimnazjalnym, rok później zdał egzamin profesorski, a dwa lata później uzyskał stopień doktora za rozprawę o Księżycu[1].
Do roku 1912 pracował jako nauczyciel gimnazjum w Tarnowie, potem w Krakowie, początkowo jako asystent, później adiunkt w obserwatorium. Do 1939 prowadził wykłady i ćwiczenia z astronomii ogólnej. 6 listopada 1939 aresztowany w Sonderaktion Krakau. Osadzono go w więzieniu we Wrocławiu, a 28 listopada 1939 wraz z innymi uczonymi znalazł się w obozie Sachsenhausen k. Oranienburga, skąd zwolniono go po 3 miesiącach, 8 lutego 1940 roku. Zmarł 17 lutego 1940 w Krakowie w wyniku chorób i wycieńczenia[1]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].
Za swoje odkrycia został uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)[3] oraz medalem Astronomical Society of the Pacific[4].
Komety odkryte przez Antoniego Wilka
Wszystkie komety zaobserwował z balkonu mieszkania. Do obserwacji służyły bardzo proste przyrządy; lornetka z obiektywem o średnicy 50 mm i zeissowska luneta z obiektywem o średnicy 80 mm[5].
Przypisy
- ↑ a b Stanisław Brzostkiewicz: Komety - ciała tajemnicze. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia”, 1985, s. 41–42. ISBN 83-10-08532-X.
- ↑ Jan WiktorJ.W. Tkaczyński Jan WiktorJ.W. (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 315, ISBN 978-83-233-4527-5 .
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za ważnie odkrycie astronomiczne”.
- ↑ Gwiazdy nad nami, rzecz o Śląskim Planetarium, album Wydawnictwa Artystyczno-Graficznego, Katowice 1973.
- ↑ Kazimierz Schilling: Kosmiczny gość kometa Halleya. Warszawa: Książka i Wiedza, 1985, s. 64. ISBN 83-05-11515-1.
Linki zewnętrzne
