Antonio Squarcialupi, znany też jako Antonio degli Organi, Antonio de Bartolomeo i Antonio del Bessa[1][2] (ur. 27 marca 1416 we Florencji, zm. 6 czerwca 1480 tamże[1][2]) – włoski organista.
Życiorys
Był synem rzeźnika Bartolomeo di Giovanniego[2]. Nazwisko Squarcialupi, należące do jednego z florenckich rodów arystokratycznych, przybrał przypuszczalnie w latach 50. XV wieku[1][2]. Kształcił się we Florencji u Giovanniego Mazzuoli i Matteo di Pagolo da Prato[1]. Pełnił funkcję organisty w Orsanmichele (1431–1433) i w katedrze Santa Maria del Fiore (1433–1480)[1][2]. Jego syn, Francesco, również został organistą[1].
Należał do najbardziej cenionych organistów swoich czasów, odbywał liczne podróże po Włoszech[1]. Utrzymywał kontakt m.in. z Guillaume’em Dufayem[1]. Przypuszczalnie zajmował się także kompozycją, jednak żaden z jego domniemanych utworów nie zachował się[1]. Był w posiadaniu sporządzonego prawdopodobnie w latach 1410–1415 manuskryptu zwanego od jego nazwiska Kodeksem Squarcialupi, zawierającego liczne przykłady twórczości kompozytorów włoskich przełomu XIV i XV wieku[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 59. ISBN 978-83-224-0866-7.
- ↑ a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3435. ISBN 0-02-865530-3.
