Armet – wywodzący się z Włochhełm zamknięty w typie przyłbicy[1]. Używany w XV i XVI wieku przez ciężkozbrojne rycerstwo.
Armet stanowił istotną część zbroi płytowej[a]. Charakteryzował się kulistym dzwonem, zazwyczaj zwieńczonym granią lub małym grzebieniem. Hełm całkowicie zakrywał głowę i szyję, jednak co istotne, wyposażony był w podnoszoną zasłonę twarzy oraz rozpinane zasłony policzków, co umożliwiało użytkownikowi indywidualną konfigurację osłony.
Przykładowe sposoby łączenia elementów armetu umożliwiające konfigurację osłony: