Arthur O’Leary

Arthur O’Leary (ur. 15 marca 1834 w Tralee, zm. 13 marca 1919) – irlandzki kompozytor, pianista i pedagog.

Pochodził z umuzykalnionej rodziny. Jego ojciec był organistą w parafii Tralee, dziadek – nauczycielem muzyki, wujek – organistą w Katedrze Najświętszej Maryi Panny w Killarney. Arthur O’Leary był poprzez ojca spokrewniony z Arthurem Sullivanem^[a][1].

Początkowo uczył się muzyki w domu, ale w wieku 8 lat swoją biegłością gry na fortepianie zainteresował Wyndhama Goulda, który objął go patronatem i sfinansował jego dalszą naukę^[2] [1]. W latach 1844–1846 studiował w Dublinie^[1], a następnie wyjechał do Niemiec by od 1847 studiować w lipskim konserwatorium^[2] .

Przez pięć lat doskonalił tam technikę gry na fortepianie u Ignaza Moschelesa i Louisa Plaidy’ego, studiował kontrapunkt u Moritza Hauptmanna i kompozycję u Juliusa Rietza^[2] [1]. W Lipsku mieszkał w domu Preussera, dzięki czemu miał okazję poznać osobiście m.in. Mendelssohna oraz Roberta i Clarę Schumannów^[2] .

W 1852 przeniósł się do Londynu i rozpoczął studia w Królewskiej Akademii Muzycznej pod kierunkiem Ciprianiego Pottera i Williama Sterndale’a Bennetta. W 1856 Hrabia Westmorland mianował go profesorem tejże akademii. O’Leary wykładał tam aż do 1903^[2] [1]. Wśród jego studentów był jego daleki kuzyn Arthur Sullivan oraz Charles Villiers Stanford.

O’Leary wykładał również w innych londyńskich uczelniach muzycznych: w National Training School for Music (od jej założenia w 1876) oraz w Guildhall School of Music and Drama (od jej założenia w 1880)^[1].

Jego dorobek kompozytorski obejmuje utwory orkiestralne, wokalne (głównie pieśni) i wokalno-instrumentalne (muzyka liturgiczna) oraz utwory na fortepian i wyciągi fortepianowe. Zajmował się też edycją wydań nutowych. Redagował m.in. Oratorium na Boże Narodzenie Bacha, utwory fortepianowe Bennetta, msze Hummla, Simon Sechtera i Schuberta^[2] .

Zdaniem współczesnego irlandzkiego kompozytora i krytyka muzycznego Raymonda Deane’a, O’Leary był znakomitym kompozytorem salonowym, a jego utwory nadają się idealnie na bis lub jako zestawy konkursowe czy egzaminacyjne. Jednakże niektóre jego kompozycje – takie jak toccata F-dur, czy wariacje c-moll – „są bardziej znaczącymi dziełami, przeznaczonymi dla profesjonalnych pianistów i mogącymi być ozdobą niejednego recitalu”^[3].

• William Barclay Squire: O'Leary, Arthur. W: A Dictionary of Music and Musicians. MacMillan & Co., 1900, s. 496. (ang.).
• O'Leary, Arthur (1834–1919). W: Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. Londyn: Mansel, 1997, s. 250. ISBN 0-7201-2330-5. (ang.).
• Bob Fitzsimons: Arthur O'Leary & Arthur Sullivan. Musical Journeys from Kerry to the Heart of Victorian England. Tralee: Doghouse Books, 2008. ISBN 978-0-9558746-1-1. (ang.).

• Arthur O’Leary – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Fragment książki Arthur O'Leary & Arthur Sullivan Musical Journeys from Kerry to the Heart of Victorian England Boba Fitzsimonsa. [w:] Doghouse Books [on-line]. [dostęp 2017-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-23)]. (ang.). (ang.)