Ten artykuł dotyczy rodzaju mięsa. Zobacz też: Jeremiasz Barański – gangster o tym pseudonimie.
Potrawa z baraniny
Baranina (mięso baranie) – mięso otrzymane z owcy. Jest jednym z kilku mięs używanych w kuchni europejskiej (głównie na południu Europy). Dawniej baranina była bardzo popularna, dziś jednak jej spożycie jest znacznie mniejsze. Baranina jest również popularna w krajach muzułmańskich, gdzie religia zabrania spożycia wieprzowiny. Stanowi podstawę diety w Mongolii. Jest także podstawowym rodzajem pożywienia (obok ryb) na Islandii.
Duże ilości baraniny spożywają także mieszkańcy regionów byłego Związku Radzieckiego, zwłaszcza w rejonie Kaukazu, na Krymie, Turkmenistanie, czy w Gruzji, gdzie baranina jest podstawowym rodzajem spożywanego mięsa.
W Polsce spożywana rzadko, z wyjątkiem terenów górskich (Podhale), które słyną z potraw na bazie baraniny.
W przypadku baraniny niezwykle istotny jest wiek zwierzęcia, z którego ją pozyskano. Zwierzęta wykorzystywane przez wiele lat w celu pozyskiwania wełny, a następnie przeznaczone do uboju i spożycia nie dają mięsa dobrej jakości. Stąd popularne twierdzenia, że baranina jest „twarda” lub „śmierdzi”. Odpowiednie mięso baranie, stosownie przyrządzone znajduje wielu zwolenników i uznawane jest za smaczne, posiada charakterystyczny smak i zapach.
Istnieje wiele sposobów przyrządzania baraniny. Jedną z metod jest proces marynowania. Wykorzystuje się do tego ocet lub zsiadłe mleko. Mięso przed obróbką cieplną powinno być poddane procesowi marynowania w środowisku kwaśnym co najmniej przez 12 godzin. Taka procedura pozwala na uzyskanie potrawy odpowiednio miękkiej, soczystej i o walorach smakowych i zapachowych satysfakcjonujących wiele podniebień.
↑ abHannaH.KunchanowiczHannaH. i inni, Wartości odżywcze wybranych produktów spożywczych i typowych potraw, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1997, s. 34–35, ISBN 83-200-2099-9.
