22 grudnia 1989 złożył wieczyste śluby zakonne, przyjmując imię zakonne Bartłomiej, zaś 18 stycznia roku następnego został archimandrytą. 24 lutego 1990 miała miejsce jego chirotonia na biskupa wołyńskiego i rówieńskiego. Już w kwietniu tego roku jego tytuł uległ zmianie na biskup wołyński i łucki, gdyż z terytorium eparchii wołyńskiej została wydzielona jako samodzielna eparchia rówieńska. Stolicą biskupią eparchii wołyńskiej stał się tym samym Łuck. Na tejże katedrze biskup Bartłomiej (Waszczuk) przebywał do 1992, gdy w związku z utratą seminarium duchownego i soboru Trójcy Świętej (przekazanych Ukraińskiemu Kościołowi Prawosławnemu Patriarchatu Kijowskiego) poprosił o przeniesienie do innej eparchii. Został wówczas skierowany na katedrę mikołajowską, zaś w czerwcu 1993 – na katedrę sumską i achtyrską. 27 lipca 1995 ponownie przeniesiony do Równego, jako biskup tejże eparchii. 23 listopada 1993 podniesiony do godności arcybiskupiej.
W 1992 opowiadał się za autokefalią Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego, argumentując, iż zachowywanie związku między strukturami Kościoła na Ukrainie a Rosyjskim Kościołem Prawosławnym jest dla eparchii ukraińskich niekorzystne z uwagi na panującą na Ukrainie sytuację polityczną. Twierdził też, że większość wierzących Ukraińców popiera autokefalię[2].
14 listopada 2014 razem z metropolitą sarneńskimAnatolem podpisał memorandum przedstawicieli trzech Kościołów prawosławnych (Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, Patriarchatu Kijowskiego oraz Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego), Kościoła greckokatolickiego oraz delegatów władz obwodu rówieńskiego, zapowiadające utworzenie w regionie jednego lokalnego Kościoła prawosławnego i potępiające rosyjską agresję na Ukrainę[4]. Pięć dni później hierarcha wycofał swoje poparcie dla memorandum, stwierdzając, że nie przyniosło ono poprawy sytuacji religijnej na Rówieńszczyźnie. Zarzucił duchownym Patriarchatu Kijowskiego stosowanie prowokacji i próby siłowego odbierania świątyń Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[5].
Zmarł w 2021 r.[1] Pochowany w rodzinnej miejscowości[6].
↑S. Plokhy, F. E. Sysyn: Religion and Nation in Modern Ukraine. Toronton and Edmonton: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, 2003, s. 125–126. ISBN 1-895571-36-7.
.jpg)
