Bernard Pietrzak (ur. 1 sierpnia 1924 w Brzózce koło Częstochowy, zm. 23 maja 1978 w Łodzi)[1] [2] – polski kompozytor, organista, chórmistrz i pedagog.
Życiorys
W 1952 ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi w klasie organów Jana Kucharskiego i Tadeusza Paciorkiewicza. Następnie w latach 1952–1958 na tej samej uczelni studiował kompozycję pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego[1] [2].
Od 1957 aż do końca swojego życia był wykładowcą przedmiotów teoretycznych i improwizacji w Akademii Muzycznej w Łodzi prowadząc obok zajęć dydaktycznych również intensywną działalność chórmistrzowską[1] [2].
Twórczość
We wczesnym okresie nawiązywał do schönbergowskiego modelu dodekafonii, od którego poprzez swobodną dwunastotonowość (Utwory fortepianowe[1] , 1961) dochodził do webernowskiego strukturalizmu (Asteroeides[1] , 1969) i poliserializmu (Utwór na organy i fortepian[1] , 1962). Obok serialnego nurtu sonorystycznego występującego w jego twórczości, utwory jego cechowały nawiązania do tradycji muzycznej w postaci cytatów i stylizacji chorału gregoriańskiego oraz do powrotu do dawnych modeli formalnych, co jest szczególnie widoczne w kompozycjach orkiestrowych i twórczości organowej[1] .
Przypisy
Bibliografia
- Ewa Kowalska-Zając: Pietrzak Bernard. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 8: Pe–R część biograficzna. Kraków: PWM, 2004. ISBN 83-224-0837-4. (pol.).}
Linki zewnętrzne
