Urodził się w rodzinie Stanisława[2] (1898–1983) i Bronisławy z domu Kamraj (1902–1983). Miał trzech braci[3]. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Lęborku, tam w 1950 roku zdał maturę. Absolwent Wydziału Inżynierii LądowejPolitechniki Gdańskiej, w specjalności konstrukcje stalowe i żelbetowe. Po ukończeniu studiów I stopnia otrzymał nakaz pracy do Biura Projektów Budownictwa Komunalnego w Gdańsku, gdzie zajmował się projektowaniem mostów. W 1956 ukończył studia II stopnia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej. Kolejny nakaz pracy otrzymał do Biura Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego w Gdańsku – od 1957 Biura Projektów Budownictwa Komunikacyjnego, gdzie pełnił funkcje kierownika pracowni architektoniczno-konstrukcyjnej oraz działu budowlanego. Równocześnie zaocznie studiował na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, ale studia przerwał po III roku.
Od listopada 1960 zatrudniony w Zakładzie Fundamentowania Politechniki Gdańskiej, gdzie zajmował się badaniami na potrzeby stoczni w Gdyni oraz opracowywaniem ekspertyz i opinii technicznych. W 1964 uzyskał stopień doktoranauk technicznych; tematem jego rozprawy doktorskiej były Analizy stateczności gródz o podwójnej, zapuszczanej ściance szczelnej w świetle badań w skali naturalnej i na modelach.
W latach 1966–1967 odbył staż w Duńskim Instytucie Geotechniki. Na podstawie wyników realizowanych tam badań przygotował pracę habilitacyjną (stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1968). Od 1 września 1969 został pracownikiem dydaktycznym Politechniki Gdańskiej. Do emerytury pełnił funkcję kierownika Zespołu (później: Katedry) Budownictwa Morskiego na Wydziale Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska. W 1980 uzyskał tytuł prof. nadzwyczajnego, w 1985 – prof. zwyczajnego. W latach 1981–1984 pełnił funkcje prorektora ds. organizacyjnych i I zastępcy rektora; w latach 1987–1990 był rektoremPolitechniki Gdańskiej. W latach 1989–1990 członek Europejskiej Konferencji Rektorów, a w latach 1990–2000 był członkiem Zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów.
Zajmował się też zachowaniem zabytkowych statków, współpracując z Centralnym Muzeum Morskim w Gdańsku. Od 1980 był współtwórcą Komitetu Ochrony „Daru Pomorza”, a następnie długoletnim prezesem Towarzystwa Przyjaciół „Daru Pomorza”. Był też związany ze statkiem-muzeum Sołdek, od 2005 do 2017 roku pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Statku-Muzeum „Sołdek”. W latach 2006–2015 był przewodniczącym Rady Muzeum przy Centralnym (później Narodowym) Muzeum Morskim[6].
Złoty Medal za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej[17]
Nagrody
Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za wkład w rozwój Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku oraz z okazji jubileuszu 80. urodzin (2011)[18]
↑M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131 „w uznaniu wybitnych zasług w pracy naukowo-dydaktycznej, za osiągnięcia w działalności na rzecz ochrony polskich zabytków morskich, za podejmowaną z pożytkiem dla kraju pracę zawodową i działalność społeczną”.
