Bolesław Stachoń (historyk)

Bolesław Stachoń

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1903 Rudnik
Data śmierci	22 grudnia 1961
Alma Mater	Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Doktorat	1926 – historia Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Odznaczenia

Bolesław Stachoń (ur. 3 lutego 1903 w Rudniku, zm. 22 grudnia 1961) – polski historyk, mediewista, edytor źródeł.

Studiował polonistykę i historię na UJK we Lwowie. Doktorat w 1926 (opiekun Jan Ptaśnik). W latach 1924–1928 asystent na UJK., pracował też do 1939 w szkolnictwie średnim jako nauczyciel.

W okresie okupacji niemieckiej naczelnik wydziału Informacji Okręgowej Delegatury Rządu we Lwowie. Po zajęciu miasta przez wojska radzieckie (1944) redaktor konspiracyjnego pisma „Wytrwamy”.

Po 1946 pracował jako redaktor w wydawnictwach warszawskich: w PWN od 1951 kierownik zespołu historycznego w redakcji encyklopedycznej. Członek PTH.

Zmarł 22 grudnia 1961, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera (261-5-23)^[1].

• Polityka Polski wobec Turcyi i akcyi antytureckiej w wieku XV do utraty Kilii i Białogrodu (1484), Lwów: Towarzystwo Naukowe 1930.

• Srebrny Krzyż Zasługi (8 kwietnia 1948)^[2]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)^[3]

• Lidia Korczak, Stachoń Bolesław, [w:] Słownik historyków polskich, red. M. Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 490.
• Karol Badecki, Fragment wspomnień 15–28.07.1944 [1]