Bolesław Bonczar

Bolesław Bonczar

gen.bryg. Bolesław Bonczar (październik 1984)
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	30 września 1923 Siekierzyńce
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 2002 Gliwice
Przebieg służby
Lata służby	1944–1990
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Formacja	Wojska Ochrony Pogranicza
Jednostki	2 Zapasowy Pułk Piechoty 3 Oddział Ochrony Pogranicza 8 Brygada Ochrony Pogranicza 15 Brygada WOP 19 Brygada WOP Górnośląska Brygada WOP
Stanowiska	dowódca plutonu komendant strażnicy szef sztabu batalionu dowódca batalionu zastępca dowódcy brygady szef sztabu brygady dowódca brygady WOP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Bonczar

Bolesław Bonczar (ur. 30 września 1923 w Siekierzyńcach, zm. 31 sierpnia 2002 w Gliwicach) – polski wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego.

29 czerwca 1944 został wcielony do 2 zapasowego pułku piechoty. Od 15 sierpnia 1944 do 15 marca 1945 słuchacz Oficerskiej Szkoły w Riazaniu^[1]. Został awansowany na stopień chorążego i przez kilka miesięcy dowodził plutonem w macierzystej uczelni. Następnie został skierowany do tworzącej się formacji Wojsk Ochrony Pogranicza. Służbę w WOP rozpoczął w 3 oddziale ochrony pogranicza w Szczecinie, od 3 września 1945 na stanowisku komendanta 55., a od 4 marca 1947 roku 62 strażnicy WOP^[1]. Od 30 grudnia 1948 do 7 lipca 1949, słuchacz kursu doskonalenia dowódców strażnic w Centrum Wyszkolenia Ochrony Pogranicza^[1]. Od 20 maja 1949 szef sztabu, a od 30 lipca 1950 dowódca 46 batalionu ochrony pogranicza w Międzyzdrojach. Od 20 listopada 1950 dowódca 123 batalionu WOP w Szczecinie. Od 1 kwietnia 1951 dowódca 19 Brygady WOP w Kętrzynie, skąd został skierowany na roczny kurs szefów sztabów i dowódców pułków w Rembertowie. Od 15 września 1951 w dyspozycji dowódcy WOP. Od 1 października 1952 dowódca 15 Brygady WOP w Koszalinie. Od 1 listopada 1953, w stopniu majora, zastępca dowódcy ds. liniowych 4 Brygady WOP w Gliwicach^[1], a od 10 listopada 1956 dowódca Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach, które pełnił do 20 stycznia 1989. W międzyczasie ukończył studia cywilne na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Ukończył Podyplomowe Studium Strategiczne przy Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. We wrześniu 1983 został awansowany przez Radę Państwa na stopień generała brygady. Po zwolnieniu w styczniu 1989 ze stanowiska dowódcy brygady pozostawał w dyspozycji dowódcy WOP. 21 lutego 1990 przeniesiony w stan spoczynku^[1].

Spoczywa obok swojej żony Leokadii w alei zasłużonych na cmentarzu Centralnym w Gliwicach^[2].

Generał Bolesław Bonczar został patronem Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego w Raciborzu.

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe^[3]:

• podporucznik - 1945
• porucznik - 1946
• kapitan - 1947
• major - 1952
• podpułkownik - 1956
• pułkownik - 1960
• generał brygady - 1983

Mieszkał w Gliwicach. Od 1949 żonaty z Leokadią z domu Pietruczenia (1926-1988). Małżeństwo miało córkę i syna^[4].

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Złoty Krzyż Zasługi (1954)
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie, 1946 i 1950)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978)
• Medal Rodła (1987)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1984)
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złota Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego” (1977)
• Złota Odznaka „Za zasługi w obronie granic PRL” (1978)
• Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej” (1984)
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
• Medal „Za Zasługi w Umacnianiu Przyjaźni PRL-ZSRR” (1987)^[5]
• Odznaka „Zasłużonemu Opolszczyźnie” (1973)^[6]

• Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005, s. 19,48.
• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989-2002. Warszawa: Wydawnictwo von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
• Janusz Królikowski: Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990. T. I: A-H. Toruń: 2010.