W 1988 ukończył studia w akademii wojskowej Akademia Ushtarake „Skënderbej” w Tiranie. Odbył studia podyplomowe z zarządzania w obronności w Stanach Zjednoczonych (1996). Został też absolwentem prawa na Uniwersytecie Tirańskim (2004), na tej samej uczelni w 2005 uzyskał magisterium z europeistyki. Od 1988 przez pięć lat był wykładowcą na macierzystej akademii wojskowej[3].
W 1991 wstąpił do Demokratycznej Partii Albanii[1]. W 1993 został dyrektorem do spraw stosunków zagranicznych w ministerstwie obrony, a w 1994 stanął na czele departamentu do spraw kontaktów z NATO w ministerstwie spraw zagranicznych. W 1996 dołączył do gabinetu politycznego ministra obrony[1][3]. W 1997 jego ugrupowanie utraciło władzę, został wówczas przewodniczącym organizacji pozarządowej działającej na rzecz integracji Albanii z NATO[1]. W 2001 stanął na czele stołecznych struktur demokratów, później dołączył do centralnych władz ugrupowania. W 2003 wszedł w skład rady miejskiej Tirany. W wyborach w 2005 i 2009 uzyskiwał mandat deputowanego do Zgromadzenia Albanii[3].
Był członkiem rządów Salego Berishy. Od marca 2007 do września 2009 sprawował urząd ministra spraw wewnętrznych. Od września 2009 do kwietnia 2011 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości. W kwietniu 2011 ponownie stanął na czele resortu spraw wewnętrznych[3]. W lipcu 2012 upływała kadencja prezydenta Bamira Topiego. Główne ugrupowania (rządzący demokraci i opozycyjni socjaliści) nie byli w stanie dojść do porozumienia. W pierwszych trzech turach (z 30 maja, 4 czerwca i 8 czerwca 2012) nie przeprowadzono głosowania nad żadnym kandydatem (wymagana była wówczas większość 84 głosów w parlamencie). Demokratyczna Partia Albanii wysunęła wówczas kandydaturę Bujara Nishaniego[1]. 11 czerwca 2012 parlament w czwartej turze (w której wystarczyła zwykła większość) wybrał go na urząd prezydenta Albanii. W głosowaniu wzięło udział 76 deputowanych (na 140), a kandydat demokratów otrzymał 73 głosy[4]. W tym samym miesiącu zakończył pełnienie funkcji ministra[3].
Urząd prezydenta objął 24 lipca 2012[5]. Pierwszą zagraniczną wizytę złożył w tym samym roku w Kosowie[6]. W 2016 podczas przemówienia w Organizacji Narodów Zjednoczonych poparł ratyfikację paryskiego porozumienia klimatycznego, zwiększanie pomocy humanitarnej w miejscach objętych konfliktami zbrojnymi oraz przestrzeganie zobowiązań poszczególnych państw w zakresie bezpieczeństwa[7]. W 2017 uhonorował grupę Albańczyków którzy podczas II wojny światowej ratowali Żydów[8].
Jego pięcioletnia kadencja upłynęła 24 lipca 2017[5]. Zajmował później stanowisko przewodniczącego rady krajowej Demokratycznej Partii Albanii[9]. Otrzymał tytuły honorowego obywatela Libohovy[10], Szkodry[11], Prizrenu[12][13] i Glogovaca[14].
Życie prywatne
Grób Bujara Nishaniego na cmentarzu w Sharrë w Tiranie
Jego żoną była Odeta Nishani z domu Kosova, z którą miał dwoje dzieci: syna Ersiego i córkę Fionę[15][16].
Zmarł 28 maja 2022 w szpitalu w Niemczech w wyniku komplikacji zdrowotnych stanowiących następstwo choroby COVID-19[2]. 2 czerwca ogłoszono dniem żałoby w Albanii[17].
.svg)
