Camillo Siciliano di Rende (ur. 9 czerwca 1847 w Neapolu , zm. 16 maja 1897 na Monte Cassino ) – włoski kardynał i dyplomata .
Pochodził ze szlacheckiego rodu z Neapolu. Początkowo kształcił się w Priedigrotta . W 1860 roku wyemigrował wraz z rodzicami do Francji , którzy towarzyszyli zbiegłym z Królestwa Obojga Sycylii władcom z dynastii Burbonów (był to okres zjednoczenia Włoch ). Kontynuował naukę w niższym seminarium duchownym niedaleko Orleanu . W 1867 roku podjął studia na Uniwersytecie Gregoriańskim , a także w Collegio Capranica w Rzymie . Święcenia kapłańskie otrzymał w rodzinnym Neapolu 3 czerwca 1871 . Przez siedem miesięcy pracował duszpastersko w archidiecezji westminsterskiej w Anglii , po czym powrócił do Neapolu, gdzie posługiwał wśród społeczności francuskiej i angielskiej.
28 grudnia 1877 papież Pius IX mianował go ordynariuszem diecezji Tricarico . Sakry biskupiej udzielił mu kard. Flavio Chigi , archiprezbiter bazyliki laterańskiej . W sierpniu 1878 otrzymał tytuł asystenta Tronu Papieskiego . 12 maja 1879 mianowany arcybiskupem metropolitą Benewentu . Tego samego dnia otrzymał paliusz . Od 26 października 1882 pełnił również obowiązki nuncjusza we Francji. Do Paryża dotarł w listopadzie 1882 i odtąd Benewent odwiedzał tylko sporadycznie.
Na konsystorzu z 14 marca 1887 kreowany kardynałem prezbiterem z kościołem tytularnym św. Sykstusa . Zmarł nagle na zapalenie płuc w opactwie na Monte Cassino , będąc w drodze do Rzymu na uroczystości kanonizacyjne. Pochowany został na starym cmentarzu w Benewencie.
Bibliografia
