Carlos Delfino

Carlos Delfino

Delfino w barwach Milwaukee Bucks.
Consultinvest VL Pesaro
rzucający obrońca/niski skrzydłowy
Pełne imię i nazwisko	Carlos Francisco Delfino
Pseudonim	Frenchie
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1982 Santa Fe
Obywatelstwo	argentyńskie / włoskie
Wzrost	198 cm
Masa ciała	104 kg
Kariera
Aktywność	od 1998
Draft	2003, numer: 25 Detroit Pistons
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1998–1999 Olimpia de Venado Tuerto 1999–2000 Union Santa Fe 2000–2002 Viola Reggio Calabria 2002–2004 Skipper Bolonia 2004–2007 Detroit Pistons 2007–2008 Toronto Raptors 2008–2009 Chimki Moskwa 2009–2012 Milwaukee Bucks 2012–2013 Houston Rockets 2017 Boca Juniors 2017 Baskonia Vitoria Gasteiz 2018–2019 Auxilium Torino 2019 Consultinvest Bolonia od 2020 Consultinvest VL Pesaro
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1997–1998  Argentyna U-16 2001  Argentyna U-21 2004–2016  Argentyna
Dorobek medalowy Igrzyska olimpijskie złoto Ateny 2004 Koszykówka brąz Pekin 2008 Koszykówka Mistrzostwa Ameryki złoto Argentyna 2011 koszykówka srebro Las Vegas 2007 koszykówka Mistrzostwa Ameryki Południowej złoto Rio de Janeiro 2004 koszykówka FIBA Diamond Ball złoto Nankin 2008 koszykówka brąz Serbia i Czarnogóra 2004 koszykówka Puchar Marchanda srebro San Juan 2007 koszykówka Mistrzostwa świata U-21 brąz Japonia 2001 koszykówka
Strona internetowa

Carlos Francisco Delfino (ur. 29 sierpnia 1982 w Santa Fe) – argentyński koszykarz, mistrz olimpijski, występujący na pozycjach rzucającego obrońcy lub niskiego skrzydłowego, obecnie zawodnik Consultinvest VL Pesaro.

Delfino swoją karierę rozpoczął w drużynie Olimpia de Venado Tuerto w sezonie 1998/99. Po zaledwie roku gry przeniósł się do Union Santa Fe, gdzie też spędził tylko rok i został wypatrzony przez skautów drużyn włoskich.

Pierwszy sezon we Włoszech rozegrał w barwach Viola Reggio Calabria. Grając niespełna 21 minut na mecz zdobywał średnio 8,8 punktu, 2,5 zbiórki i 1,9 przechwytu. Najlepsze spotkanie rozegrał w drugim występie przeciwko Scavolini Pesaro. Zdobył w nim 25 punktów. W 19 z 24 rozegranych spotkań trafiał przynajmniej raz za trzy punkty. Drugi sezon miał jeszcze lepszy. Grał ponad 30 minut na mecz, zdobywając średnio 13,5 punktu, 5,1 zbiórki i 2,4 przechwytu.

Tak dobra gra przyczyniła się do transferu do Skipperu Bolonia. Tam w zaledwie trzecim meczu sezonu wywalczył sobie miejsce w pierwszej piątce. W drużynie z Bolonii grał przez dwa sezony. W pierwszym zdobywał średnio 9,2 punktu i 6,0 zbiórek. Drugi był podobny do pierwszego. Poprawił się w punktach, podnosząc swoje zdobycze do 11,2 punktu i dołożył do tego 5,3 zbiórek.

Detroit Pistons wybrali Delfino już w drafcie 2003, ale jako że on miał jeszcze ważny kontrakt ze Skipperem Bolonia, to zdecydował się zostać na jeszcze jeden rok w Europie. Pierwszego sezonu w NBA Delfino nie może jednak zaliczyć do udanych. Trafił do Pistons, którzy bronili tytułu mistrzowskiego i trudno było mu się przebić do składu u trenera Larry'ego Browna, który znany jest z tego, że nie lubi grać niedoświadczonymi zawodnikami. Dodatkowo sprawę utrudniła mu kontuzja kolana, która wykluczyła go z gry na 3 miesiące. W swoich debiutanckich rozgrywkach Delfino rozegrał 30 spotkań, zdobywając średnio 3,9 punktu, 1,8 zbiórki i 1,3 asysty. Nie znalazł się w składzie na play-offy, w których Pistons doszli do finału NBA, przegrywając w nim 3:4 z San Antonio Spurs.

W drugim sezonie jego średnia minut nie wzrosła, ale był za to jednym z ważniejszych rezerwowych w drużynie. Zagrał w 68 meczach, zdobywając średnio 3,6 punktu i 1,7 zbiórki na mecz. Był zmiennikiem Tayshauna Prince'a i Richarda Hamiltona. W trzecim sezonie zagrał we wszystkich 82 spotkaniach. Zdobywał w nich średnio 5,2 punktu i 3,2 zbiórki na mecz.

15 czerwca 2007 został wymieniony przez Detroit Pistons do Toronto Raptors. W zamian za niego Pistons dostali wybory w drafcie 2009 i 2011^[1]. Wybrali w nich Jonasa Jerebko i Kyle'a Singlera.

Sezon rozegrany w Raptors był najlepszym w jego wykonaniu do tego momentu kariery. Zdobywał średnio 9,0 punktów na mecz i zbierał 4,4 piłki. Zdecydowanie poprawił się w rzutach za trzy punkty, trafiając 38.2% takich prób. Po sezonie zdecydował się jednak nie przedłużać umowy z drużyną z Kanady i wrócił do Europy.

W lecie 2008, Delfino podpisał trzyletni kontrakt z rosyjską drużyną Chimki Moskwa. Został wtedy jednym z najlepiej zarabiających zawodników, otrzymując kontrakt w wysokości 10 milionów dolarów. Odrzucił wtedy też ofertę ze strony Raptors, którzy oferowali mu przedłużenie umowy za 4 miliony dolarów rocznie^[2].

W ich barwach rozegrał łącznie 36 meczów, zarówno w lidze rosyjskiej, jak i w pucharze Eurocup. Zdobywał w nich średnio 11,0 punktów, 3,3 zbiórki i 2,4 asysty w trakcie 24,4 minut gry. Trafiał też z bardzo wysoką skutecznością w rzutach za trzy punkty - 39.6%. Po sezonie rozwiązał kontrakt z Chimkami i wrócił do NBA.

W lipcu 2009 Toronto Raptors skorzystali z zapisu w umowie Delfino i automatycznie przedłużyli o 3 lata kontrakt o wartości 10 milionów dolarów^[3]. Szybko, bo już 17 sierpnia wymienili go do Milwaukee Bucks razem z Roko Ukiciem w zamian za Amira Johnsona i Sonny Weemsa^[4].

W barwach Milwaukee Bucks Delfino rozegrał trzy najlepsze sezony w NBA. Został stałym graczem pierwszej piątki i regularnie zdobywał dla drużyny ponad 10 punktów na mecz. Sprawdził się też w play-off w 2010 roku, gdy Bucks grający bez Andrew Boguta przegrali dopiero po 7 meczach z Atlanta Hawks.

13 sierpnia 2012 zdecydował się na podpisanie kontraktu z Houston Rockets jako wolny agent^[5]. 30 czerwca 2013 Delfino został zwolniony przez Rockets^[6].

17 lipca 2013 Delfino powrócił do Bucks, podpisując z nimi kontrakt^[7]. Z powodu kontuzji nie zagrał w żadnym z meczów w sezonie 2013/14^[8]. 26 sierpnia 2014 wraz z Mirosławem Radulicą i wyborem w drugiej rundzie draftu 2015 został wytransferowany do Los Angeles Clippers w zamian za Jareda Dudleya i zastrzeżony wybór w pierwszej rundzie draftu 2017^[9]. Jednak już trzy dni później Clippers rozwiązali z nim kontrakt^[10].

27 września 2017 został zawodnikiem hiszpańskiego Baskonia Vitoria Gasteiz^[11]. 27 lutego 2019 podpisał kolejną w karierze umowę z Consultinvest Bolonia (Fortitudo)^[12].

7 lipca 2020 zawarł kontrakt z włoskim Consultinvest VL Pesaro^[13].

Delfino był członkiem drużyny juniorskiej, która zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata do 21 lat w 2001 roku. W 2004 roku zdobył złoty medal olimpijski na igrzyskach w Atenach. Cztery lata później zdobył brązowy medal igrzysk w Pekinie.

Stan na 8 lipca 2020, na podstawie^[14][15][16], o ile nie zaznaczono inaczej.

• Wicemistrz:
  • Euroligi (2004)
  • Włoch (2003, 2004)

• Mistrz:
  • olimpijski (2004)
  • Ameryki (2011)
  • Ameryki Południowej (2004)
  • turnieju FIBA Diamond Ball (2008)
• Wicemistrz:
  • Ameryki (2007)
  • Kontynentalnego Pucharu Marchanda (2007)
• Brąz:
  • igrzysk olimpijskich (2004)
  • turnieju FIBA Diamond Ball (2004)
  • mistrzostw świata U-21 (2001)
• Uczestnik:
  • mistrzostw świata (2006 – 4. miejsce, 2010 – 5. miejsce)
  • igrzysk olimpijskich (2004, 2008, 2012 – 4. miejsce, 2016 – 8. miejsce)
  • mistrzostw Ameryki Południowej U–16 (1997, 1998)
• Lider mistrzostw Ameryki w przechwytach (2007)

Stan na koniec sezonu 2013/14

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

• Carlos Delfino na NBA.com (ang.)