Curtiss PN-1

Curtiss PN-1
	Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Engineering Division/Curtiss
Typ	myśliwiec nocny
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	1921
Lata produkcji	1920-1921
Liczba egz.	2
	Dane techniczne
Napęd	silnik rzędowy Liberty L-6
Moc	220-230 KM
	Wymiary
Rozpiętość	9,39 m
Długość	7,16 m
Wysokość	3,12 m
Profil skrzydła	27,87 m²
	Masa
Własna	740 kg
Startowa	1048 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	174 km/h
Pułap praktyczny	7803 m
Zasięg	410 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 km 7,62 mm
	Multimedia w Wikimedia Commons

Curtiss PN-1 – amerykański myśliwiec nocny zaprojektowany dla United States Army Air Service (USAAS) w jednostce US Army Engineering Division i zbudowany w zakładach Curtissa w 1920. Był to pierwszy i jedyny samolot USAAC noszący oznaczenie „PN” (pursuit night - „pościgowy nocny”). Z trzech zamówionych egzemplarzy zbudowano dwa pierwsze z czego tylko jeden być może został oblatany. Samolot nie wszedł do produkcji seryjnej.

Historia

Samolot został zaprojektowany przez Engineering Division specjalnie jako myśliwiec nocny^[1]. Specjalnie do tej roli został on zaprojektowany aby mieć jak najlepsze charakterystyki lotu przy niskich prędkościach aby ułatwić start i lądowanie z niewielkich, zamienionych lotnisk^[2]^[3]. Samolot miał stosunkowo małe obciążenie skrzydła i wyważone lotki^[3], jako jedyny myśliwiec USAAC z tego okresu był pomalowany na czarno^[4].

Był to pierwszy myśliwiec USAAC do oznaczenia którego użyto wprowadzonego w 1919 systemu oznaczeń USAAC^[1]. W ramach tego systemu był to pierwszy i zarazem jedyny model noszący oznaczenie „PN” (pursuit night - „pościgowy nocny”)^[1]. Zamówienie na trzy samoloty (numery seryjne 63276/63278) złożono w zakładach Curtissa^[1]^[4] gdzie nosił wewnętrzne oznaczenie firmy Model 21^[5].

Pierwszy z samolotów został zbudowany z całkowicie wolnonośnymi skrzydłami, ale w sierpniu 1921 został on zmodyfikowany poprzez dodanie stalowych rozpórek w kształcie litery N upodabniając go do niemieckiego Fokkera D.VII^[1]^[2]^[5]^[6]. Samolot został dostarczony do bazy McCook Field i prawdopodobnie oblatany w sierpniu 1921^[a]^[1]^[5]^[6]. Osiągi samolotu okazały się niezadowalające, jego prędkość maksymalna była niewiele większa od prędkości ówczesnych bombowców^[2]. Drugi egzemplarz służył tylko do testów statycznych, zamówienie na trzeci egzemplarz zostało anulowane^[1], cały program został zakończony 2 grudnia 1921^[2].

Konstrukcja

Curtiss PN-1 był jednomiejscowym, jednosilnikowym dwupłatem o konstrukcji klasycznej^[1]^[5]^[6]. Samolot miał podwozie stałe z płozą ogonową^[1]^[5]^[6]^[7]. Kadłub samolotu miał konstrukcję ramową ze stalowych, spawanych rur (pierwsza taka konstrukcja powstała w zakładach Curtissa)^[5]. Napęd zapewniał chłodzony cieczą, sześcio-cylindrowy silnik rzędowy typu Liberty L-825 o mocy 220^[1]^[3] - 230 KM^[5]^[6]. Z zakładach Packarda zbudowano tylko 52 silniki tego typu, ich produkcja została zakończona z powodu niezadowalających osiągów^[8]. Samolot miał bardzo charakterystyczne, długie rury wydechowe prowadzące od silnika aż za kabinę pilota aby w płomienie wylotowe z rury wydechowej nie oślepiały pilota w nocy^[1]^[2].

Samolot mierzył 23 stopy i sześć cali długości, 10 stóp i trzy cale wysokości, a rozpiętość skrzydeł wynosiła 30 stóp i dziesięć cali (7,16, 3,12 i 9,39 m)^[5]^[1]^[6]^[7]. Powierzchnia skrzydeł wynosiła 300 stóp kwadratowych (27,87 m²)^[5]^[1]^[6]^[7]. Masa własna wynosiła 1631 funtów, a maksymalna masa startowa 2311 funtów (740 i 1048 kg)^[5]^[1]^[6]^[7].

Prędkość maksymalna wynosiła 180 mil na godzinę (174 km/h)^[1], zasięg wynosił do 255 mil przy prędkości maksymalnej (410 km)^[5]^[6]^[7]. Pułap praktyczny wynosił do 25.600 stóp (7803 m), prędkość wnoszenia wynosiła do 1182 stóp na minutę (6 m/s)^[5]^[6]^[7].

Uzbrojenie samolotu stanowiły dwa nieruchome karabiny maszynowe Browning M1919 strzelające do przodu^[5]^[6].

Uwagi

↑ Niektórzy historycy uważają, że PN-1 nie został nigdy oblatany, według innych jego pierwszy lot odbył się w sierpniu 1921 („certain aviation historians [...] state that the PN-1 never got as far as flight testing; others maintain that its maiden flight took place in August 1921”)^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Peter M. Bowers: Forgotten Fighters and Experimental Aircraft U.S. Army 1918-1941. s. 21.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Ray Wagner: Army Pursuits the Biplane Period, 1920-1932. americancombatplanes.com. [dostęp 2013-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-25)]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century. s. 167.
↑ ^a ^b Bill Gunston: Night Fighters. s. 21.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 182.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Enzo Angelucci: American Fighter from 1917 to the Present. s. 118.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century. s. 168.
↑ Michael G. H. Scott: Packard. s. 33.

Bibliografia

Enzo Angelucci, Peter M. Bowers: American Fighter from 1917 to the Present. ISBN 5-550-23557-9.
Peter M. Bowers: Forgotten Fighters and Experimental Aircraft U.S. Army 1918-1941. AeroFact, 1971. ISBN 0-668-02403-8.
Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
Bill Gunston: Night Fighters : A Development And Combat History. New York: Scribner, 1976. ISBN 0-684-14842-0.
Michael G. H. Scott: Packard : The Complete Story. Blue Ridge Summit, PA: Tab Books, 1985. ISBN 0-8306-2108-3.
Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century : A Comprehensive Reference. Reno, NV: Jack Bacon Co., 2004. ISBN 0-930083-17-2.

Linki zewnętrzne

Ray Wagner: Army Pursuits the Biplane Period, 1920-1932. americancombatplanes.com. [dostęp 2013-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-25)]. (ang.).