Dry county (tłum. dosł. suche hrabstwo) – nazwa odnosząca się do tych hrabstw w Stanach Zjednoczonych, w których władze lokalne zakazały sprzedaży jakichkolwiek napojów alkoholowych[1][2][3]. Zakaz obejmuje sprzedaż alkoholu zarówno w sklepach, jak i w punktach gastronomicznych, a większość hrabstw znajduje się w tzw. Pasie biblijnym[4]. Zakaz taki obejmuje niektóre hrabstwa w ośmiu stanach Stanów Zjednoczonych. Są to Arkansas, Georgia, Kansas, Kentucky, Mississippi, Dakota Południowa, Tennessee i Teksas[2]. Teren Stanów Zjednoczonych w którym obowiązuje prohibicja obejmuje około 10% powierzchni kraju zamieszkałego przez około 18 mln mieszkańców[1]. W Arkansas restrykcyjne prawo względem alkoholu obowiązuje w 37 z 75 hrabstw[3].
Historia
Prohibicja w Stanach Zjednoczonych została wprowadzona przez Kongres w 1919 roku poprzez uchwalenie 18. poprawki do Konstytucji Stanów Zjednoczonych 19 stycznia 1919 roku z jednorocznym okresem karencji[5]. Uchylenie jej przegłosowano, na wniosek ówczesnego prezydentaFranklina Roosevelta, mocą 21. poprawki do Konstytucji Stanów Zjednoczonych 20 lutego 1933 roku. Poprawka weszła w życie 5 grudnia 1933 roku, gdy trzy czwarte stanów ją ratyfikowało[6]. Jednak zniesienie prohibicji nie było jednomyślne i wiele lokalnych społeczności w dalszym ciągu ją wspierało[1][7]. Mocą lokalnego prawa na poziomie stanu oraz hrabstwa w wielu miejscach ze względu na światopogląd zdecydowano o kontynuacji prohibicji[2][1], która przetrwała do czasów obecnych[8].
Jeszcze w 2003 roku, w Teksasie było 51 całkowicie suchych hrabstw, do roku 2021 ich liczba skurczyła się do 5-ciu[9].
Rozmieszczenie hrabstw
Przeciwieństwem dry county są wet county (pl. mokre hrabstwo), w których nie ma ograniczeń w sprzedaży alkoholu wprowadzonych lokalnym prawem. Pośrednim rodzajem hrabstw są moist county, w których istnieją regulacje polegające na zakazie sprzedaży alkoholu w wybranych miejscowościach, miastach, townships i innych mniejszych jednostkach administracyjnych[1].